Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Σάββατο 13 Ιουνίου 2020

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ

02:12 | Ανώνυμος |

PDF

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Ψηλός, ορμητικός, μεγαλόπρεπος, πρόβαλε επιτέλους στο βάθος του δρόμου ο πρώτος μαραθωνοδρόμος, βάζοντας τέρμα στην έκδηλη ανυπομονησία του κόσμου. Ο ιδρώτας χρύσωνε το μελαψό στιβαρό του κορμί, καθώς το έλουζαν οι αχτίνες του ήλιου. Φάνταζε αρχαίος μαραθωνομάχος, που απ’ την ίδια διαδρομή έφερνε στους τότε Αθηναίους το μήνυμα της νίκης από τη μάχη του Μαραθώνα. «Αθήνα, 2004»! Οι Ολυμπιακοί στην αρχαία κοιτίδα τους αναβίωναν παλιές μνήμες από τη μακραίωνη ιστορία της ελληνικής γης.

Λίγες δεκάδες μέτρα ήθελε ακόμα για να δρασκελίσει την είσοδο του μεγάλου σταδίου ο υπέροχος αθλητής. Σαράντα τόσα χιλιόμετρα( ) διέτρεξε ήδη με απαράμιλλη αντοχή. Σε λίγες στιγμές θα έκοβε το νήμα πάνω στη γραμμή τερματισμού μέσα στο στάδιο. Θα κατακτούσε το μεγάλο τρόπαιο: Χρυσό μετάλλιο στον ολυμπιακό μαραθώνιο. Το όνειρο της ζωής του αναδυόταν μπρος του χειροπιαστό. Χρυσός ολυμπιονίκης!

Χιλιάδες άνθρωποι μέσα και έξω από το στάδιο, στις δυο μεριές του δρόμου, γέμιζαν ήδη τον αέρα με τις νικητήριες ιαχές. Ο μαραθωνοδρόμος έτρεχε ασθμαίνοντας. Οι καλογυμνασμένοι του μύες λειτουργούσαν στο μάξιμουμ. Η ανάσα του έβγαινε σφυριχτή και γρήγορη, μαρτυρώντας την τρομερή του ένταση.

Μα η ενθουσιώδης ατμόσφαιρα τον συνεπήρε. Τον σήκωσε, θαρρείς, στον αέρα και αυτόν, κάνοντάς τον να νοιώσει ανάλαφρος, παρά την κούρασή του.

Από την πλατειά είσοδο έβλεπε κιόλας μέσα στο στάδιο το νήμα του τερματισμού να πάλλεται ανυπόμονο στις ελαφρές ριπές του ανέμου. Στη θέα του ένοιωσε μια καινούργια δύναμη να πλημμυρίζει τα κουρασμένα του μέλη και αναπτερωμένος όρμησε για την τελική νίκη.

Και τότε…

Μέσα απ’ το πλήθος που παραληρούσε στις άκρες του δρόμου, ξεχώρισε, εντελώς ξαφνικά, ένας άνθρωπος. Έτρεξε γρήγορα προς τον λαχανιασμένο μαραθωνοδρόμο, έπεσε πάνω του με δύναμη και με τον όγκο του σώματός του τον έριξε στη γη. Ο κόσμος για μια στιγμή πάγωσε. Οι αστυνομικοί έτρεξαν και συνέλαβαν αμέσως τον ταραξία. Μα το κακό είχε γίνει.

Τί ήταν αυτός; Παρανοϊκός; Μεθυσμένος; Αναρχικός; Προσωπικός εχθρός του αθλητή; Δεν είχε πια σημασία. Ο άτυχος μαραθωνοδρόμος, ξαφνιασμένος απ’ το απρόοπτο, καταπονημένος από την άσχημη πτώση και την κούραση, δεν κατάφερε να σηκωθεί έγκαιρα. Ο δεύτερος αθλητής επέλαυνε ήδη ακάθεκτος. Και πίσω από αυτόν, με διαφορά δευτερολέπτων, ο τρίτος, ο τέταρτος, ο πέμπτος…

Όταν ο πρώτος αθλητής στάθηκε πάλι στα πόδια του και ξαναμπήκε στην κούρσα, ήταν πλέον αργά. Το νήμα είχε ήδη κοπεί. Το χρυσό μετάλλιο είχε περάσει πια σε άλλα χέρια. Το όνειρο είχε κάνει φτερά!

Τί ατυχία!

Σκληρή προετοιμασία, πολύχρονη προπόνηση, μεγάλα όνειρα, βαθειές προσδοκίες, δυνατές ελπίδες για μια σίγουρη νίκη, πήγαν όλα χαμένα. Έσβησαν σε μια μόνο στιγμή. Από κάποιον αστάθμητο παράγοντα. Τόσο γρήγορα! Τόσο εύκολα! Τόσο απλά!

Τί αποκαρδιωτικό!

Με τον δικό σου τώρα μαραθώνιο των εξετάσεων τί γίνεται;

Σίγουρα εσύ έχεις λάβει τα μέτρα σου. Πρόβλεψες τα δύσκολα. Μελέτησες τις κακοτοπιές. Προπονήθηκες στα επικίνδυνα. Λοιπόν; Πανέτοιμος;

Ίσως!

Αλλά το αναπάντεχο; Το απρόοπτο της τελευταίας στιγμής; Εκείνο που δεν εξαρτάται από σένα; Μπορείς να το αποκλείσεις αυτό; Δυστυχώς όχι. Ο ιός της ατυχίας εισβάλλει παντού. Εισβάλλει απροσδόκητα. Όσα μέτρα κι αν πάρεις. Αυτό είναι πέρα απ’ τις δυνάμεις σου. Δεν είναι και δεν θα ’ναι ποτέ στο χέρι σου.

Το απρόβλεπτο λοιπόν, ε; Ο αμείλικτος εφιάλτης. Ό,τι χειρότερο σε τέτοιες στιγμές!

Γι’ αυτό στρέψε την προσοχή σου ψηλότερα. Κάπου τελειώνει η δική σου δύναμη. Εκεί αρχίζει ο Θεός. Αυτός έχει τη δύναμη να προλάβει το καθετί. Γι’ αυτόν δεν υπάρχουν απρόβλεπτα. Τύχη και ατυχία σβήνουν μπροστά Του. Δεν χάνει ποτέ τον έλεγχο από τα χέρια Του.

Γιατί να μην ακουμπήσεις κι εσύ τον εαυτό σου σ’ Αυτόν;

Έτσι, όλο και κάτι καλύτερο μπορεί να βγει στο τέλος και για σένα. Με την προϋπόθεση βέβαια πως αποδέχεσαι τη σχέση μαζί Του. Αν δεν θέλεις τέτοια σχέση, Εκείνος δεν παρεμβαίνει με το ζόρι. Από μεγάλη διακριτικότητα. Για να μη σε καταργήσει. Επειδή σέβεται απόλυτα τις επιλογές σου. Τη δική σου ελευθερία και θέληση. Πάντα είσαι τόσο σημαντικός για Εκείνον!

Όταν όμως βάζεις τη ζωή σου σ’ αυτήν την άλλη διάσταση, στη σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης στο πρόσωπό Του, τότε σε βλέπω όλο και πιο κοντά σε μια πολύ

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

π. Δημήτριος Μπόκος

Μάιος 2006