Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

00:03 | Ανώνυμος |

PDF

Ματθ. στ΄ 14-21

1. ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣ

Ὅλοι ἀσφαλῶς οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτωλοί εἴμαστε καί ὅλοι θέλουμε νά συγχωρήσῃ ὁ Κύριος τίς ἁμαρτίες μας. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Γιά νά σηκώσῃ ἐπάνω του τίς ἀμέτρητες ἁμαρτίες ὅλων μας, ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅμως αὐτή ἡ συγχώρησις πού ἐπήγασε ἀπό τήν σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας δέν γίνεται προσωπικό μας ἀπόκτημα αὐτόματα καί μαγικά. Γιά νά συγχωρήσῃ ὁ Κύριος τίς προσωπικές μας ἁμαρτίες μᾶς θέτει ἕναν ἀναγκαῖο καί ἀπαράβατο ὅρο. Μᾶς κάνει μία συμφωνία. Μᾶς λέγει: Θέλετε νά συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες σας; Μάθετε καί σεῖς νά συγχωρῆτε τούς ἄλλους. Ὁ Οὐράνιος Πατέρας σας θά συγχωρέσῃ τίς ἁμαρτίες σας μόνον ὅταν ἐσεῖς συγχωρῆτε τίς ἁμαρτίες τῶν ἀδελφῶν σας. Εἶναι σάν νά μᾶς λέγῃ: στό χέρι σας εἶναι τό θέμα τῆς συγχωρήσεως. Ἐσεῖς ἔχετε τήν εὐθύνη γι’αὐτό. Μάθετε λοιπόν νά συγχωρῆτε. Αὐτή τήν συνθήκη κάνω μαζί σας. Κι αὐτή ἡ συνθήκη δέν εἶναι συνθήκη μέ ἀνθρώπους ἀλλά συνθήκη μέ τόν Θεό. Ἔχει γι’ αὐτό ἀπόλυτη ἰσχύ. Λοιπόν ἄς μάθουμε νά συγχωροῦμε ἐμεῖς «ἀπό τῶν καρδιῶν ἡμῶν» τίς ἁμαρτίες ὅσων μᾶς ἔχουν ἀδικήσῃ, συκοφαντήσῃ καί πικράνῃ καί δυσκολέψῃ, ἄν θέλουμε νά μᾶς συγχωρήσῃ ὁ Θεός τίς δικές μας ἁμαρτίες, ἄν θέλουμε νά δοῦμε πρόσωπο Θεοῦ, νά δοῦμε παράδεισο.

2. ΝΗΣΤΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΧΘΗΣ;

Τό δεύτερο θέμα πού θίγει στό ἱερό εὐαγγέλιο ὁ Κύριος εἶναι τό θέμα τῆς νηστείας. Καυτηριάζει τήν ὑποκρισία τῶν Φαρισαίων οἱ ὁποῖοι νήστευαν γιά νά ἐπιδεικνύονται. Γι’αὐτό καί νήστευαν περισσότερο ἀπό τίς κανονισμένες νηστεῖες. Νήστευαν κάθε Δευτέρα καί Πέμπτη, ἐκτός ἀπό τίς ἐτήσιες ὑποχρεωτικές νηστεῖες γιά ὅλους. Καί ὁ Κύριος κατακρίνει ὄχι τήν νηστεία τους, ἀλλά τήν ἐπίδειξί τους. Διότι οἱ Φαρισαῖοι ἔπαιρναν τήν ὄψι τοῦ σκυθρωποῦ, τοῦ ταλαιπωρημένου, τοῦ κουρασμένου καί καταβεβλημένου ἀπό τή νηστεία ἀνθρώπου. Ἔπαιρναν ὕφος περίλυπο, τό ὕφος αὐτῶν πού ὑποφέρουν ἀπό τήν πεῖνα. Μετέβαλλαν μέ θαυμαστή ὑποκριτική τέχνη τήν ἔκφρασι τοῦ προσώπου τους, ὥστε ὅσοι τούς συναντοῦσαν στό δρόμο νά ἀποροῦν καί νά ρωτοῦν γι’ αὐτήν τήν κατάστασί τους. Ἔτσι ἔδιναν οὐσιαστικῶς τήν ἀφορμή γιά νά καυχηθοῦν κατόπιν γιά τίς πολλές τους νηστεῖες.

Γι’ αὐτό ὁ Κύριος, παίρνοντας ἀφορμή ἀπό αὐτήν τήν ὑποκρισία, μᾶς κάνει καί μία δεύτερη συμφωνία. Θέλεις νά ἔχῃ ἀξία ἡ νηστεία σου, μᾶς λέγει, καί νά μή πάει χαμένη; Θέλεις νά μή χάσῃς τόν μισθό σου ἀπό τήν νηστεία σου; Τότε προσπάθησε νά τήν κρύψῃς. Μή τήν διαφημίζῃς. Μή προσπαθῇς νά γίνῃ ἀντιληπτή ἀπό τούς ἄλλους. Ἀλλά νά νηστεύῃς κρυφά, ὅσο μπορεῖς. Χωρίς νά παίρνεις ὕφος περίλυπο. Ἀλλά ἀντίθετα νά ἔχεις χαρούμενο πρόσωπο καί φωτεινό. Ὥστε νά μή δίνῃς τήν ἐντύπωσι τοῦ καταβεβλημένου. Ἐάν λοιπόν νηστεύεις κρυφά, χωρίς διάθεσι προβολῆς καί ἐπιδείξεως, τότε καί μόνο τότε, λέγει ὁ Κύριος, θά σοῦ ἀνταποδώσῃ ὁ Θεός τή νηστεία σου αὐτή φανερά: μέ εὐλογίες πολλές καί σ’αὐτή τήν ζωή, πολύ δέ περισσότερο κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.

3 ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΦΘΑΡΤΟΙ

Τέλος ὁ Κύριος μᾶς κάνει μιά τρίτη συμφωνία. Θέλετε μᾶς λέγῃ νά ἀποκτήσετε θησαυρούς πού νά μή χάσουν ποτέ τήν ἀξία τους; Τότε νά θησαυρίζετε θησαυρούς πνευματικούς. Νά θησαυρίζετε στήν ψυχή σας ἀρετές αἰώνιες. Τότε καί μόνον τότε αὐτές δέν πρόκειται νά χάσουν τήν ἀξία τους. Ἀλλά θά τίς ἔχετε ὡς πολύτιμη κληρονομιά στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Διότι τά ὑλικά πλούτη μᾶς λέγει, δέν εἶναι ἀληθινά πλούτη. Φθείρονται, καταστρέφονται ἤ χάνονται ἀπό διάφορα αἴτια. Ἡ σήψι καταστρέφει τρόφιμα καί ροῦχα, οἱ κλέπτες τό χρυσάφι καί τό ἀσήμι. Ἀλλά κι ἄν ἀκόμη δέν χάσῃ κανείς τά χρήματά του ἀπό κλέφτες θά ἔχῃ διαρκῶς τήν ἀγωνία μή τοῦ τά κλέψουν. Καί τό σκουλίκι τῆς ἀγωνίας καί τοῦ ἄγχους θά τρώῃ καθημερινά τά σπλάγχνα του.

Γι’αὐτό λοιπόν, λέγει ὁ Κύριος, νά στρέψουμε τό βλέμμα μας στόν οὐρανό καί νά ἐπιθυμήσουμε τούς πνευματικούς θησαυρούς, τίς ἀρετές τῆς ψυχῆς. Νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό καί τήν βασιλεία του πάνω ἀπό ὅλα. Ἀλλιῶς, ἐάν ἡ καρδιά μας εἶναι προσκολλημένη στά ὑλικά ἀγαθά, θά τά χάσουμε καί τά ὑλικά ἀγαθά καί τά πνευματικά καί αἰώνια. Λέγει σχετικά καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος: Αὐτός πού ζητάει τήν γῆ περισσότερο ἀπό τόν οὐρανό θά χάσῃ καί τήν γῆ. Ἐνῶ ἐκεῖνος πού προτιμάει τόν οὐρανό ἀπό τήν γῆ θά ἀπολάυσῃ καί τά δύο σέ μέγιστο βαθμό. Τί θέλουμε λοιπόν; Νά τά χάσουμε ὅλα; Ἤ νά τά κερδίσουμε ὅλα, ὅσα πραγματικά ἀξίζουν; Ἀσφαλῶς τό δεύτερο. Τότε λοιπόν «ἄνω σχῶμεν τά καρδίας».

πηγή:Σωτήρ