Η ξυλόγλυπτη παράσταση που σχεδιάστηκε υπέροχα από την κ. Χρύσα Παπαθανάση - Πίνα, εμπνευσμένη από το βίο του Οσίου, είναι μοναδική και δεν θα τη βρείτε πουθενά αλλού, παρά μόνο σε θωράκιο του Τέμπλου του Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου στα Κρύα Ιτεών των Πατρών.

Παρουσιάζει ένα συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου από το βιβλίο «Άγιος Παναγής Μπασιάς», του πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Σ. Γκέλη, Αθήναι 1987. Εκεί διαβάζουμε μια διήγηση του κ. Γερασίμου Δρακοπούλου, την οποία σας παραθέτουμε με απλά λόγια:

Στο Αργοστόλι τα χρόνια του παπά Παναγή του Μπασιά, ζούσε μια πλούσια αρχοντική οικογένεια, η οποία αποτελούνταν από 4 άτομα, τον σύζυγο, την σύζυγο και δύο αγόρια. Η οικογένεια αυτή διακρινόταν για την ευσέβεια και την ενάρετη ζωή όλων των μελών της, ιδιαιτέρως δε της μητέρας, η οποία προσπαθούσε συνεχώς να πράττει αγαθοεργίες.

Μετά την πάροδο ετών, εκοιμήθη ο σύζυγος και έμεινε η μάνα μόνη με δύο τέκνα. Τότε επεδόθη περισσότερο στην καλή διαπαιδαγώγηση των παιδιών της, τα οποία ανέτρεφε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Ταυτόχρονα επέκτεινε και τη φιλανθρωπική της δράση σύμφωνα με το Ευαγγέλιο και τις εντολές του Κυρίου.

Όταν το πρώτο της παιδί έφτασε στην ηλικία των 21 ετών, ένα βράδυ μετά το δείπνο, εκεί που κάθονταν στην τραπεζαρία, άρχισε να αισθάνεται ισχυρούς πόνους στο κεφάλι και αμέσως έπεσε αναίσθητο. Το έβαλαν στο κρεβάτι και κάλεσαν το γιατρό, ο οποίος διεπίστωσε τη σοβαρή κατάσταση και προετοίμασε τη μητέρα για το θάνατό του.

Εκείνη τότε κατέφυγε στο εικονοστάσι της και γονατιστή δεόταν όλη τη νύκτα στην Παναγία για τη σωτηρία του υιού της.

Το πρωί, δυστυχώς το παιδί της απεβίωσε.

Αυτή, παρ’ όλο το πένθος και τη λύπη της, συνέχισε τη φιλανθρωπική και χριστιανική της δράση.

Μετά την πάροδο όμως ενός έτους, ένα βράδυ, ευρισκόμενη πάλι με τον δεύτερο υιό της στην τραπεζαρία, βλέπει απροόπτως το παιδί της να βγάζει μια κραυγή πόνου και να πέφτει αναίσθητο όπως ακριβώς και το πρώτο της. Αμέσως κάλεσε το γιατρό, ο οποίος διεπίστωσε την ίδια κατάσταση.

Η γυναίκα κλαίγοντας κατέφυγε και πάλι στο εικονοστάσι της και γονατιστή όλη τη νύκτα παρακαλούσε το Θεό, την Παναγία, και τον Άγιο Γεράσιμο να σώσουν το παιδί της.

Δυστυχώς, την επόμενη ημέρα απεβίωσε και ο δεύτερος υιός της.

Μετά από αυτό, η γυναίκα άλλαξε εντελώς. Μετεβλήθη σε θηρίο ανήμερο. Έπαυσε εντελώς τη προηγούμενη δράση της, υβρίζουσα συνεχώς το Θεό και τους Αγίους και δεν δεχόταν κανέναν στο σπίτι της.

Ανέθεσε τότε σε ένα ζωγράφο να κάνει τα πορτραίτα των παιδιών της και τα τοποθέτησε στο σαλόνι του σπιτιού, το ένα δίπλα στο άλλο και κάθε τόσο τα ατένιζε και τους έλεγε τον πόνο της.

Μια μέρα, ο παπά-Μπασιάς μετέβη με πλοιάριο από το Ληξούρι στο Αργοστόλι. Το προφητικό του χάρισμα τον οδήγησε στην οικία αυτής της γυναίκας.

Φθάνοντας εκεί, χτύπησε την πόρτα. Η γυναίκα βγήκε στο παράθυρο και βλέποντας τον παπά-Μπασιά, τον οποίο δε γνώριζε, άρχισε μανιωδώς να τον υβρίζει.

Ο Παππούλης χωρίς να ταραχθεί, την παρακαλούσε με ηρεμία να του ανοίξει, διότι ήθελε να της πει κάτι πολύ σοβαρό. Εκείνη όμως συνέχιζε περισσότερο να τον υβρίζει.

Τότε ο Άγιος, της είπε: Ή μου ανοίγεις, ή ανοίγω· και με τη ράβδο του έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω στη πόρτα, η οποία αμέσως άνοιξε θαυματουργικά.

Η γυναίκα έμεινε άφωνη.

Ο παπά-Μπασιάς μπήκε στο σπίτι και προχώρησε προς το σαλόνι, λέγοντας στη γυναίκα να τον ακολουθήσει. Κάθισε, της λέγει, να δεις κάτι το οποίο δεν περίμενες αλλά σε αφορά.

Ο Άγιος στάθηκε προσευχητικά μπροστά από τα πορτραίτα των παιδιών. Λίγο αργότερα γίνεται το εξής εκπληκτικό.

Ζωντάνεψαν τα παιδιά και κατήλθαν στο μέσο του δωματίου, κρατώντας και τα δύο περίστροφα. Ταυτόχρονα άρχισαν να πυροβολεί ο ένας αδελφός τον άλλο αδελφό, οπότε έπεσαν και οι δύο νεκροί στο δάπεδο.

Κατόπιν αυτού του γεγονότος, τα παιδιά βρέθηκαν και πάλι εικονιζόμενα μέσα στις κορνίζες σα να μην είχε συμβεί τίποτα.

Η γυναίκα ταραγμένη και συντετριμμένη παρακολουθούσε τα διατρέξαντα. Ο Παππούλης τότε με πολύ αγάπη και στοργή, της λέγει: Παιδί μου, ο Θεός για να σε αγαπά, σε φύλαξε να μη ζήσεις αυτό που είδες τώρα.

Πήρε μαζί Του τα τέκνα σου διά φυσικού θανάτου, διότι και τα δύο είχαν αγαπήσει την ίδια γυναίκα και επρόκειτο να σκοτωθούν με αυτό τον τρόπο.

Γι’ αυτό να μετανοήσεις και να ευχαριστείς το Θεό που δεν επέτρεψε να αμαρτήσουν τα παιδιά σου, αλλά και συ να ζήσεις τέτοια πικρία.

Έτσι η γυναίκα μετανόησε και ευχαριστώντας το Θεό, επιδόθηκε με περισσότερο ζήλο, στην πρότερη Χριστιανική και φιλανθρωπική της δράση.