Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Η άλλη όψη του καρναβαλιού…

του Χρίστου Φωτοπούλου

φοιτητού Θεολογίας

Περπατώντας στους δρόμους της πόλεώς μας τις τελευταίες ημέρες, παρατηρεί κανείς ότι την έχουν προετοιμάσει με πολύχρωμους στολισμούς να υποδεχθεί το καρναβάλι της. Μεταξύ των στολιδιών υπάρχουν και τα υπερμεγέθη <<αγάλματα>> του καρναβαλιού. Φιγούρες ντυμένες με πολύχρωμες στολές, ανάστατα μαλλιά, περίεργα καπέλα και ένα τεράστιο χαμόγελο, το οποίο έχουν πάντα όταν σε κοιτούν κατά πρόσωπο.

Και αναρωτιέται κανείς, ο κόσμος που περπατά για να πάει στις δουλειές του, η σε τυχόν άλλες υποχρεώσεις του, είναι αναγκασμένος να βλέπει αυτές τις φιγούρες;

Το μακάβριο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι πεινούν, διψούν, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν χρήματα, δεν έχουν ούτε καν έστω ένα στήριγμα για να στηριχθούν, υποχρεώνονται να βλέπουν αυτές τις φιγούρες και ευλόγως μπορούμε να ερωτήσουμε, με ποιόν γελούν; Με τον πόνο μας, με την δυστυχία μας; Με την απελπισία μας; Με την φτώχεια μας, η μήπως επειδή εμείς οι ίδιοι τις αναδείξαμε;

Από τη ζωή μας αφαιρέσαμε την παρουσία του Θεού και εντάξαμε την παρουσία του καρναβαλιού.

Αναζητούμε την χαρά θα πουν οι υποστηρικτές του καρναβαλιού. Ποια χαρά αναζητείτε; Την πρόσκαιρη, την ψεύτικη; Μήπως αυτή η χαρά ανέδειξε το καρναβάλι; Μήπως αυτή η χαρά μας έφερε στην σημερινή κατάσταση της κοινωνίας μας;

Ετοιμαζόμαστε να περιφέρουμε τον καρνάβαλο στους δρόμους όπου λιτανεύουμε τον Πολιούχο μας Άγιο Ανδρέα. Ετοιμαζόμαστε για ακόμη μια φορά να προσαρμόσουμε την Πίστη μας στα μέτρα μας και ο καθένας να την τραβάει σαν λάστιχο, για να την προσαρμόσει στα δικά του μεγέθη. Δυστυχώς, ακόμα δεν μετανοήσαμε, ακόμα δεν βλέπουμε το Τριώδιο ως περίοδο προετοιμασίας και ταπείνωσης και αληθινής μετανοίας, ώστε να υποδεχθούμε το Πάσχα. Δυστυχώς και πάλι ξεκινάμε λάθος την πορεία μας προς τα Πάθη και την Ανάσταση του κυρίου.

Συμπονώ τον βασιλιά καρνάβαλο διότι μόνο αυτός θα παραδοθεί στην πυρά το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής, διότι αυτόν που προσκυνούσαν τόσες μέρες, τώρα τον ρίχνουν στην φωτιά.

Μήπως το ίδιο κάνουμε και στον Θεό; Στις δυσκολίες Τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει και στα εύκολα Τον ξεχνούμε. Τον αφανίζουμε. Τον ρίχνουμε στην πυρά.

Για την ακρίβεια τις ψυχές μας ρίχνουμε στην πυρά αυτές τις μέρες. Κάποιοι από εμάς και σε αυτό το καρναβάλι θα φορέσουν στολές και μάσκες, θα κρύψουν καλά τις προσωπικότητες τους και θα ξεχυθούν στους δρόμους, προβάλλοντας έτσι μιαν άλλην συμπεριφορά από την συνήθη, διότι χωρίς την μάσκα, χωρίς το προσωπείο, αυτήν την συμπεριφορά δεν τολμούμε να την δείξουμε και αυτή σίγουρα είναι μια συμπεριφορά καταπίεσης, καταπίεσης μιας ολόκληρης χρονιάς αν θέλετε, που την εκδηλώνουμε έτσι, σε αυτήν την περίοδο. Οι καρναβαλικές άψυχες φιγούρες τα <<αγάλματα>> δηλαδή, στήθηκαν και μας χαμογελούν ειρωνικά. Τα group ετοιμάστηκαν, οι στολές παρουσιάστηκαν, αλλά και ο Χριστός θα Αναστηθεί και ευλογημένοι αυτοί, οι οποίοι θα βιώσουν αυτήν την Χαρά, την αληθινή, της Αναστάσεως του Κυρίου!