Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

του Χρίστου Φωτοπούλου

φοιτητού Θεολογίας

Ήταν ένα παγωμένο και μουντό πρωινό του Γενάρη, τέσσερα ακριβώς χρόνια πριν, όταν διαδόθηκε η είδηση ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε κοιμηθεί. Οι πάντες πάγωσαν στο άκουσμα αυτό, η γη έκλαιε θρηνούσα τον αποχωρισμό από το τέκνο της, θρηνούσα τον αποχωρισμό από το βλαστημά της, το οποίο περιέκλειε μέσα στην αγκαλιά της. Ο Αρχιεπίσκοπος είχε φύγει πια, γρήγορα γρήγορα, ύστερα από μάχη με την επάρατη νόσο, ύστερα από το προσωπικό του μαρτύριο, το οποίο τον έστειλε κοντά στο Δημιουργό του, Τον οποίο τόσο πολύ ηγάπησε. Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος ήταν ένα φαινόμενο για τον αιώνα μας, ήταν ο άνθρωπος της Αγάπης, ο οποίος την έπαιρνε και την έδινε χωρίς όρια και φραγμούς, ήταν αυτός που έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του Θεού και του λαού Του. Και ποιος δεν έκλαυσε στην είδηση του θανάτου του, από μικρά παιδιά έως υπερήλικες και οι τρόποι που εκδήλωναν την αγάπη τους σε αυτόν ποικίλοι. Αξίζει να αναφέρω τα λόγια που έγραφε το πανό που κρατούσαν φοιτητές την ώρα που λιτανευόταν το σκήνωμά του με κατεύθυνση τον τόπο της ταφής του, έγραφε λοιπόν <<ΟΙ ΕΘΝΑΡΧΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ>>.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος άφησε την δική του εποχή, δεν θα αναφερθώ στα έργα του διότι είναι τοις πάσι γνωστά, θα αρκεστώ στο να τελειώσω με το ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν ο Χριστόδουλός μας όπως είπε ο ίδιος, ήταν είναι και θα είναι ο Αρχιεπίσκοπος της καρδιάς μας! Ας τον αναπαύει ο Κύριος εν χώρα Αγίων και Δικαίων και να έχουμε όλοι την ευχή του.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ