Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακὴ Ε΄ Ματθαίου: Ή θα ζούμε με τον Χριστό ή με τον διάβολο

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Κυριακὴ Ε΄ Ματθαίου: Ή θα ζούμε με τον Χριστό ή με τον διάβολο

01:29 | |

«Τί ἡμῖν καὶ Σοί, Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;». «Γιατί ἀνακατεύεσαι στὶς δουλειές μας, Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; Ἦρθες πρὶν τὴν ὥρα Σου, γιὰ νὰ μᾶς βασανίσῃς;».

Μὲ αὐτὰ τὰ δύο ἐρωτήματα ὑποδέχεται, ἀδελφοί μου, τὸν Κύριο ἡ λεγεώνα τῶν δαιμόνων στὴν πολίχνη Γάδαρα τῆς περιοχῆς τῶν Γεργάσων, ἀνατολικὰ τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας. Γνώριζαν καλὰ τὰ δαιμόνια πὼς ὁ Χριστὸς θεράπευε δαιμονισμένους, ἐκβάλλοντας ἀπὸ μέσα τους τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας ποὺ καταδυνάστευαν τὰ δυστυχισμένα ἀνθρώπινα πλάσματα.

Τί κοινὸ ἄραγε ἔχει ὁ Χριστὸς μὲ τὰ δαιμόνια; τί κοινὸ ἔχει τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι; ἡ σωτηρία μὲ τὴν ἀπώλεια; ἡ ἐλευθερία μὲ τὰ δεσμά; ἡ χαρὰ μὲ τὴν λύπη; ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ ψεῦδος; ἠ ζωὴ μὲ τὸν ᾅδη; «Τί ἡμῖν καὶ Σοί;», τουτέστιν «τί κοινὸ ἔχουμε ἐμεῖς μὲ Σένα, Ἰησοῦ, καὶ ἔρχεσαι ἀπὸ νωρὶς νὰ μᾶς βασανίσῃς;». Τί μεγάλη ἡ κακία τῶν δαιμόνων καὶ πόση ἔκπληξη μᾶς προκαλεῖ τὸ ἔρώτημα γιὰ τὸν βασανισμό; Εἴδατε πουθενὰ ἐσεῖς, ἀδελφοί μου, στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα νὰ βασανίζῃ ὁ Κύριος τοὺς δαίμονες; Εἴδατε πουθενὰ νὰ τοὺς ἐπιτιμᾷ, νὰ τοὺς ἐπιτίθεται, νὰ τοὺς τιμωρεῖ; Κι ὅμως αὐτοὶ βασανίζονται! Δεῖτε τὸ μέγεθος τῆς δαιμονικῆς πλάνης. Βασανίζονται στὴ θέα καὶ μόνον τοῦ θεϊκοῦ Του προσώπου! Ταλαιπωροῦνται καὶ μόνον στὸ ἄκουσμα ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι κοντά· Τοῦ ζητοῦν τὸν λόγο τῆς ἐκεῖ παρουσίας Του· διεκδικοῦν τὸ δίκαιο οἱ παράνομοι καὶ ἀπευθύνονται μὲ αὐθάδεια στὸν Δίκαιο Κριτή. Σταθερὰ πλέον ἀμετανόητοι, γνωρίζοντας ὅτι ἡ Ἡμέρα τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι φῶς, καυστικὸ τῶν ἔργων τους καὶ βασανιστικὸ τῶν συνειδήσεών τους, χαίρονται μὲ τὴν προσωρινὴ καταδυνάστευση τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὸν χαμὸ ὅσων περισσοτέρων εἶναι δυνατόν. Συνεργάζονται γιὰ τὸ καταστροφικό τους ἔργο, ἐνῷ μισοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τους τὸν ἑαυτό. Χωρὶς ἐλπίδα σωτηρίας ἐξουδετερώνουν τὰ ἀποθέματα ἐλπίδος τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς ὁδηγοῦν στὴν πνευματικὴ αὐτοκτονία μέσα ἀπὸ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη καὶ στὴν σωματικὴ αὐτοκτονία διὰ τῆς αὐτοχειρίας. Ἀδύναμοι, ὅπως ἀκούσαμε, νὰ ἐξουσιάσουν τὰ ἄλογα ζῶα, γίνονται τύραννοι καὶ ἐξουσιαστὲς τῆς ζωῆς ὅσων συμπεριφέρονται χειρότερα καὶ ἀπὸ ἐκεῖνα καὶ παραδίδονται σὲ ἄλογα πάθη.

Δὲν ἔχουν ὅμως ἐξουσία καὶ οὔτε μποροῦν νὰ ἐπιδράσουν σὲ ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστό, σὲ ὅσους ἔχουν πνευματικὴ ζωή, ζοῦν μὲ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση, προσευχὴ καὶ νηστεία. Τοὺς καίει ἡ μετάνοια, τοὺς ντροπιάζει ἡ ἐξομολόγηση, τοὺς ἀποστομώνει ἠ προσευχή, τοὺς ἐξασθενεῖ ἡ νηστεία τῶν χριστιανῶν. Βασανίζονται μὲ ὅσα μᾶς ἀπελευθερώνουν, βασανίζονται μὲ αὐτὰ ποὺ μᾶς λυτρώνουν ἀπὸ τὰ βάσανα, γιατί ἐπιθυμοῦν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ τὴν φύση μας καὶ μισοῦν ὅσα εἶναι σύμφωνα μὲ αὐτήν καὶ τὴν σωτηρία μας. Ἔχουν ἀπύθμενη κακία καὶ ἀπερίγραπτη μαεστρία στὴν κακουργία καὶ τὴν δολιότητα, τόση, ὥστε σχεδὸν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀγνοοῦμε ἀκόμη καὶ τὴν λαθραία ὕπαρξή τους πίσω ἀπὸ ὅσα φαντάζουν ἀσήμαντες λεπτομέρεις τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Εἶναι ἐμφανεῖς σὲ περιπτώσεις δαιμονισμοῦ, ἀλλὰ κρύβονται καλὰ πίσω ἀπὸ ἕνα λογισμό, μία φαντασία, μία εἰκόνα, μία πράξη ποὺ πιθανὸν νὰ μὴν ἔχῃ ἀντίκτυπο στὸν συνάνθρωπο, ἀλλὰ νὰ στρέφεται κατὰ τοῦ ἰδίου μας τοῦ ἑαυτοῦ, δίχως νὰ τὸ καταλαβαίνουμε.

Ἔχουμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μία πάλη ἐναντίον τους, ἔνα μεγάλο καὶ σπουδαῖο ἀγώνα κατ’ αὐτῶν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ ἐξέλθουμε νικητές, γιατὶ εἶναι ἀγώνας τελικὸς γιὰ τὸ πρωτάθλημα τῆς ψυχῆς μας. Δὲν δικαιολογεῖται ἧττα σὲ τοῦτο τὸν ἀγώνα καὶ δὲν ὑπάρχουν περιθώρια ἐπανάληψής του. Σὲ κάθε ἄνθρωπο συμβαίνει «ἅπαξ ἀποθανεῖν» καὶ μετὰ ἡ δικαία κρίση τῶν πράξεών μας. Γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει νὰ κάνουμε τὴν ἐπιλογή μας. Ἢ θὰ ζοῦμε μὲ τὸν Χριστὸ ἢ θὰ ζοῦμε-ἀλίμονο- μὲ τὸν διάβολο.

Μὲ τὸν θάνατό του ὁ Κύριός μας τὸν κατήργησε, δηλαδὴ τὸν κατέστησε ἀργό, ἀνενεργό, τουτέστιν ἀνύμπορο νὰ κατέχῃ πλέον τὸν ἄνθρωπο. Ἐπιτρέπει ὠστόσο ὁ Χριστὸς γιὰ παιδευτικοὺς λόγους νὰ κυριεύῃ ὁ διάβολος τὸν ἄνθρωπο, ὅταν ὁ τελευταῖος τοῦ παραχωρήσῃ δικαιώματα μέσα ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή του. Γι’ αὐτὸ ἂς προσέξουμε, ἀδελφοί μου, γιατί, ὅπως ἡ λεγεώνα φώναζε στὸν Χριστὸ «Τί ἡμῖν καὶ Σοί;», ἔτσι κι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε οὐδεμία σχέση μὲ τὸν διάβολο. Ἂς φροντίζουμε γιὰ τὴν αἰώνια ψυχή μας, γιὰ τὴν σωτηρία μας, μένοντας προσκολλημένοι στὸ ἅρμα τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀγαθοῦ καὶ πάντοτε ἀγαθοποιοῦντος Θεοῦ μας.

π. Στυλιανός Μακρής

πηγή:imverias