Η Αγία μας Εκκλησία τιμά και γεραίρει στις 2 Δεκεμβρίου τη μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, του διορατικού και θαυματουργού, του οποίου μεν η επίσημη Αγιοκατάταξη στις Δέλτους των Αγίων της Εκκλησίας μας εγένετο προ ολίγων ετών, εν τούτοις, στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας αποτελούσε ήδη μία αγιασμένη μορφή προ της κοιμήσεώς του.

 Στην πόλη του Πρωτοκλήτου, η ενορία του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου εορτάζει λαμπρώς τη μνήμη του Αγίου Πορφυρίου, στο όνομα του οποίου είναι αφιερωμένος ο υπόγειος νεόδμητος Ναός.

 Την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021 ετελέσθη ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’  Αρτοκλασίας, ενώ την κυριώνυμο ημέρα, Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου το πρωί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, μετά θείου κηρύγματος και το εσπέρας ο Μεθέορτος Εσπερινός και Ιερά Παράκληση.

 Σεπτή εντολή και αδεία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου, την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ετέλεσε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ο οποίος διηκόνησε και τον θείο λόγο.

 Στο κήρυγμά του ο Θεοφιλέστατος ανεφέρθη αρχικώς στον Βίο του τιμωμένου Αγίου, ενώ στη συνέχεια ανέλυσε τα στοιχεία του χαρακτήρος του, από τα οποία φαίνεται η ενάρετη βιωτή του, αλλά και η αγιότητά του.

 «Ο Άγιος Πορφύριος από τη νεαρή ηλικία πόθησε την αγιότητα. Αξιώθηκε από τον Δωρεοδότη Κύριο να καταστεί δοχείον της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Ζούσε την εν Χριστώ ζωή και με τον ασκητικό τρόπο της αγίας του βιωτής -ας μάς επιτραπεί αδελφοί μου ο παραλλήλισμός- είχε καταστήσει την Πολυκλινική Αθηνών ως ένα μικρό «Άγιον Όρος», ωσεί «Καυσοκαλύβια». Είχε μετατρέψει ένα πολυσύχναστο σημείο της καρδιάς των Αθηνών σε ένα Αγιορείτικο Ησυχαστήριο.

 Ανέπαυε ο Άγιος πολλές ψυχές, τις οποίες οδηγούσε εις νομάς σωτηρίους, μεταφέροντας σε όλους τον Παύλειο λόγο: «Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε», τουτέστιν: «Είτε λοιπόν τρώτε είτε πίνετε είτε οτιδήποτε πράττετε, πάντα για τη δόξα του Θεού να τά πράττετε (Α’ Κορινθίους 10,31).

Ο ηγιασμένος Γέροντας Πορφύριος, αδελφοί μου, δεν εφείδετο κόπων και πόνων. Μέσω της προσευχής και γενικότερα της ασκήσεώς του έγινε «φάρος φωτεινός» και «οδοδείκτης», όχι μόνο για τους συγχρόνους συνανθρώπους του, αλλά και για όποιον επικαλείται τη μεσιτεία του προς τον Κύριο. Ο Γέροντας είχε στον νου του το ρηθέν: «δώσε αίμα και λάβε Πνεύμα». Ήξερε ότι «κόποις κτώνται» τα αγαθά, πόσο μάλλον τα πνευματικά αγαθά, τα άφθαρτα και αιώνια».

 Κλείνοντας την ομιλία του, ευχήθηκε ο Άγιος Πορφύριος να μεσιτεύει για όλους τους αδελφούς μας, κυρίως για αυτούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την υγεία τους, ενώ μετέφερε και τις πατρικές ευχές και ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου για έτη πολλά, ευλογημένα και αγιασμένα, τόσο προς τον Προϊστάμενο του Ιερού αυτού Ναού Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Ιωακείμ Σταματόπουλο, τον συνεφημέριό του και τους συνεργάτες τους, οι οποίοι κοπιάζουν νυχθημερόν για την πνευματική πρόοδο και προκοπή της ενορίας και την αποπεράτωση των εργασιών του νεόδμητου Ιερού Ναού, όσο και στο φιλακόλουθο εκκλησίασμα και όλους τους ενορίτας.