ΣΤΟΝ ΣΕΜΝΟ ΕΡΓΑΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ως ύστατο χαίρε στον σεμνό εργάτη του Ευαγγελίου, ιερομόναχο Αυγουστίνο Μύρου, θα ήθελα να αφιερώσω λίγα λόγια, «εις μνημόσυνον αιώνιον» της αγιασμένης μορφής του.

Ο Θεός ευδόκησε να συναντηθούν οι ζωές μας κατά την πρώιμη νεότητά μας, όταν νεαροί φοιτητές διανύσαμε από κοινού μια ολόκληρη τετραετία (1970-1974) στη Θεολογική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών. Ο τότε Παναγιώτης Μύρου ξεχώριζε μέσα στους συμφοιτητές μας για τη σεμνότητά του. Το πρόσωπό του απέπνεε τη δροσερή αγνότητα της αληθινής ευσέβειας. Τα μάτια του ακτινοβολούσαν πεντακάθαρα, σαν μάτια μικρού παιδιού. Παρά την αθόρυβη παρουσία του, ήταν τω Πνεύματι ζέων. Είχε όλα τα γνωρίσματα εκείνα που καθιστούσαν τη μορφή του τοις πάσι συμπαθητική. «Μυρίπνοον άνθος του Παραδείσου», όντως όνομα και πράγμα. Η παρουσία του σημάδεψε έντονα τα αξέχαστα φοιτητικά μας χρόνια.

Στη συνέχεια ο αγαπητότατος Παναγιώτης, φέρων πλέον το όνομα του προσφιλούς του πνευματικού καθοδηγητή και ακάματου αγωνιστή ιεράρχου Αυγουστίνου Καντιώτη, αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στην εν Πνεύματι ζωή και στην ολόθυμη διακονία του έργου του Θεού. Έγινε κατά πάντα άξιος εργάτης του αμπελώνα του. Αγκάλιασε με αγάπη τον λαό του Θεού, που με τη σειρά του τον αγάπησε ως πατέρα του. Η ποιμαντική δραστηριότητα του πολυτάλαντου διακόνου του Χριστού υπήρξε όντως πολυσχιδής. Θα μιλήσουν βέβαια γι’ αυτήν, ως αρμοδιότεροι, όλοι αυτοί που τη γεύθηκαν. Ο ζήλος του υπήρξε καθαρός, ενσυνείδητος, κατ’ επίγνωσιν. Αναδείχθηκε πιστός οικονόμος των μυστηρίων του Θεού. Επορεύθη εν πνεύματι σοφίας και συνέσεως και φόβου Θεού.

Η αγαθή ανάμνηση του αείμνηστου συμφοιτητή Παναγιώτη και εν συνεχεία π. Αυγουστίνου παρέμεινε μέσα μας πάντα ζωντανή. Οι επίγειες περιστάσεις δεν ευνόησαν να έχουμε περαιτέρω μια εκ του σύνεγγυς αναστροφή. Η πνευματική του καρποφορία βέβαια, μέσω του εγγράφου και διαδικτυακού τύπου, έφτανε και σε μας. Αλλά η αγαθότητα του Θεού επέτρεψε, με τη Χάρη της ιερωσύνης, να αναμιμνησκόμεθα αλλήλους νοερά, πλην τόσο πραγματικά, στη μνημόνευση της ιεράς Προσκομιδής και να συναντώμεθα εν Πνεύματι στην υπέρλογη σύναξη της Θείας Λειτουργίας.

Και τώρα ο αληθής εργάτης του Θεού αρχιμ. Αυγουστίνος Μύρου, το σέμνωμα της Κοζάνης, η θεοφιλής ψυχή, κλήθηκε να ιερουργεί στο ουράνιο θυσιαστήριο του Μεγάλου Αρχιερέως Χριστού. Ήγγικεν η ώρα να ακούσει από το στόμα του θείου οικοδεσπότη: «Ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ! Επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω· είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου».

Από τον ουράνιο νυμφώνα, φίλτατε συμφοιτητά, μέμνησο και ημών των περιλειπομένων και μη διαλείπης πρεσβεύων αδιαλείπτως και υπέρ ημών εν ταις λιταίς σου προς Κύριον.

Αιωνία σου η μνήμη!

Πρωτοπρεσβ. Δημήτριος Μπόκος