Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή Γ' Ματθαίου: Ας γίνουμε φίλοι του Θεού

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Κυριακή Γ' Ματθαίου: Ας γίνουμε φίλοι του Θεού

14:02 | Ανώνυμος |

Πολλά και σημαντικά είναι τα νοήματα του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος, ευλογημένοι μας Χριστιανοί. Ο Κύριος στην επί του Όρους ομιλία Του, της οποίας ένα μικρό τμήμα είναι η σημερινή περικοπή, χαρακτηρίζει με τη λέξη «μακάριοι» όλους εκείνους που αγωνίζονται να εφαρμόσουν τον τρόπο του ενάρετου χριστιανικού βίου, όπως τον καθόρισε ο Ίδιος.

Οι δικές μας όμως αδυναμίες μας κάνουν να νομίζουμε πολλές φορές, ότι οι ευαγγελικές αλήθειες δεν είναι εφαρμόσιμες. Θα ήταν εκτός πραγματικότητας, άν υποστήριζε κανείς ότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκες στη ζωή του. Οι ανάγκες αυτές για να ικανοποιηθούν, απαιτούν και μέριμνες και φροντίδες και αγώνες πολλούς. Χρειάζεται κόπος και ιδρώτα.

Η αναζήτηση τελειότερων και άνετων μεθόδων διαβίωσης οδήγησε τα βήματα του ανθρώπου στην πρόοδο και στα μεγάλα σύγχρονα επιτεύγματα. Θα ήταν παράλογο άλλωστε, να δημιουργήσει ο Θεός τον άνθρωπο και να μη του δώσει τις συνθήκες και τις ικανότητες να συντηρηθεί στη ζωή και να προκόψει. Έτσι φαίνεται πως θάπρεπε ο άνθρωπος να ηρεμεί και να πορεύεται με αταραξία και εμπιστοσύνη στη ζωή.

Εν τούτοις διαφορετική είναι η καθημερινή διαπίστωση. Ο άνθρωπος ζει σε μια διαρκή ανησυχία: Πώς θα αντιμετωπισθούν μελλοντικά τα προβλήματά του; Κάνει υπολογισμούς, μετρά τις οικονομικές του δυνατότητες, αναλογίζεται τις πιθανές συνέπειες, βλέπει την αδυναμία του, βρίσκεται σε αδιέξοδο, τον καταλαμβάνει δειλία, ανυπομονησία και ανησυχία , νευρικότητα , άγχος. Αποτέλεσμα, η κοινωνική μας ζωή να χαρακτηρίζεται από τη νευρικότητα και την ανησυχία αυτή.

Αυτό συμβαίνει όταν αποκλείσει κανείς από τη ζωή του το Θεό. Όταν παύει να ελπίζει στην αγάπη και την επέμβασή Του. Όταν δεν εμπιστεύεται στη στοργή και στην πρόνοιά Του το μέλλον. Ο πιστός επιρίπτει « επί Κύριον την μέριμνάν Του». Εργάζεται, προϋπολογίζει, σχεδιάζει, προσπαθεί. Αλλά όλες του τις ενέργειες και τις σκέψεις τις τοποθετεί κάτω από τη χάρη και την αγάπη του Θεού. Εμπιστεύεται σε Αυτόν την καρποφορία του μόχθου του. Αναθέτει στην πατρική Του πρόνοια τη σύμπραξη ευνοϊκών συνθηκών για την απόδοση των προσπαθειών του, την επιτυχία των σκοπών και επιδιώξεών του. Καλεί το Θεό βοηθό του. Αναπαύεται με τη σκέψη πως Αυτός είναι Πατέρας του και προστάτης, φίλος και στήριγμά του. Ο Κύριος ενδιαφέρεται για μας, κατευθύνει το νού, κάνει αποδοτική την εργασία και τον κόπο μας. Και με τη σκέψη αυτή ησυχάζει.

Πόση όμορφη θα ήταν η ζωή μας, άν όλοι είχαμε αυτή τη νοοτροπία κι αυτή την πίστη! Πόσο πιό ευχάριστη και ευλογημένη! Θα ξαναγύριζε η γαλήνη σε πολλές οικογένειες, θα επικρατούσε η αγάπη και η αδελφοσύνη μέσα στην κοινωνία. Ελεύθερος από αγωνίες και μέριμνες, θα γινόταν καθένας αποδοτικότερος. Θα ενδιαφερόταν και για κάτι πνευματικότερο. Θα έφευγε το άγχος, θα οργάνωνε ο άνθρωπος την ατομική, την οικογενειακή, την κοινωνική του ζωή κατά τρόπο πιο άνετο. Θα ένιωθε πιο ελεύθερος, ικανός να απολαύσει τις πραγματικές χαρές της ζωής. Ενώ τώρα, βιαστικός πάντα, δούλος της δουλειάς, υποταγμένος σ΄ένα πλήθος ανάγκες που διαρκώς πολλαπλασιάζονται, χωρίς να είναι απαραίτητη η ικανοποίησή τους, αγανακτεί και μεμψιμοιρεί.

Η ανάγκη της λύτρωσής του μεγάλη και επιβεβλημένη. Δεν μπορεί να δει πώς ο Θεός είναι αυτός που θα τον λυτρώσει. Πώς από την ευλογία Εκείνου εξαρτάται η καρποφορία του μόχθου του. Πως η χάρη του Χριστού εξασφαλίζει τους ευνοϊκούς όρους για την ευτυχία και την πρόοδο. Αποκλείει κάθε πνευματική απόλαυση, με αποτέλεσμα να χάνει την υγεία του ακόμη και να μην απολαμβάνει ούτε αυτά που επιδιώκει. Λογαριάζει, χωρίς το φώς που δίνει του Θεού η παρουσία, χάνει την ψυχραιμία του και κάνει μαρτυρική την προσωπική και οικογενειακή του ζωή.

Πόση ανακούφιση και πόσο θάρρος αντίθετα δίνει η εμπιστοσύνη στο Θεό! Για να ξεφύγει από τον κλοιό αυτό και να ξανανθίσουν οι ελπίδες, το θάρρος, η αισιοδοξία και η χαρά, είναι ανάγκη να ξαναβρούμε σαν άτομα και σαν σύνολο το Θεό. Η παρουσία Του στη σκέψη και την καρδιά μας θα μας λυτρώσει. Η αίσθηση της παρουσίας Του στην καθημερινή μας ζωή θα μας αναγεννήσει. Με τη βεβαιότητα πως μας παρακολουθεί η πατρική Του στοργή οι δυνάμεις μας θα ανανεωθούν, τα όνειρά μας θα ζωηρέψουν. Θα βρούμε τον προορισμό μας. Κάτω από τη χάρη Του θα ομορφύνει η ζωή μας. Το άγχος θα παραχωρήσει τη θέση του στη γαλήνη και τη χαρά. Στην πραγματική απόλαυση της ζωής.

Στην εποχή της μεγάλης κρίσης, η οποία ήρθε ως αποτέλεσμα της θεοποίησης των αγαθών και του εαυτού μας και της περιθωριοποίησης του Θεού, ο ευαγγελικός λόγος αποτελεί ευκαιρία επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων μας. Θα ξαναγίνουμε φίλοι του Θεού, θα Τον εμπιστευτούμε και σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο, για να εξέλθουμε από την κρίση ή θα παραμείνουμε δούλοι του Μαμωνά, είτε αυτός έχει να κάνει με το χρήμα είτε με το διάβολο είτε με τον εγωκεντρισμό μας και θα αποτύχουμε γιατί δεν θα υπάρξει συλλογική αλλαγή; Ο λόγος του Χριστού δεν εξαιρεί κανέναν. Από τον πιο σπουδαίο μέχρι τον πιο ταπεινό. Από τους ταγούς μέχρι αυτούς που μοιάζουν ανώνυμοι.

Αγαπητοί μου, άς ακούσομε όλοι σήμερα μετά προσοχής τον επίλογο της ευαγγελικής περικοπής: « ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Ας είναι η βασιλεία του Θεού η πρώτη μέριμνά μας, η μεγάλη προσδοκία της ζωής μας. Και όλα τ΄άλλα δεν θα μας λείψουν. Αμήν

αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής

πηγή:imverias.blogspot.com