Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Η ΚΑΛΗ ΣΤΡΑΤΕΙΑ

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Η ΚΑΛΗ ΣΤΡΑΤΕΙΑ

11:16 | Ανώνυμος |

PDF

Μητροπολίτου Πατρών κυρού Νικοδήμου

Εις τον μεγαλομάρτυρα ΜΗΝΑΝ 11 Νοεμβρίου

Συνήθροισεν ημάς σήμερον εις εορτήν και πανήγυριν η ιερά μνήμη του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Μηνά. Στρατιώτης ηρωικός. Προσωπικότης γενναία και αγωνιστική. Υπέρμαχος της αληθείας μέχρι θανάτου. Ξένος προς συμβιβασμούς και ελαστικότητα συνειδήσεως – ιδού τα κύρια γνωρίσματα του εορταζομένου μάρτυρος. Και είναι τόσον διδακτικά.

1. Η παράδοσις τον εμφανίζει με προσόντα αξιόλογα και με προοπτικήν εξελίξεως λαμπράς πλησίον <βασιλέως γηίνου>. Αλλά και μη ανεχόμενοντην κυριαρχίαν του ψεύδους και της πλάνης. Αποστρεφόμενον το σκότος της ειδωλολατρείας, ήτις ακόμη και επι των ημερών του (τέλη του γ μ.Χ αιώνος) δεν είχεν εγκαταλείψει των αγώνα της επιβιώσεως. Εκ τοιούτων διαθέσεων κινούμενος ο ισχυρού χαρακτήρος Μηνάς, μίαν ημέραν αποφασιστικήν εγκαταλείπει την τύρβην της πόλεως και αναζητεί την ηρεμίαν την ερημικήν. Όχι δια να παύση ενδιαφερόμενος δια την κοινωνίαν, αλλ΄αντιθέτως, δια να προπαρασκευασθή ψυχικώς και προσανατολισθή καλύτερα προς τους σκληρούς αγώνας που απετέλουν τους οραματισμούς του. Και όταν πάντα ωρίμασαν και απεκρυσταλλώθησαν εντός του, με απόφασιν γρανιτώδη, με φρόνημα ακμαίον και με μαχητικότητα και ζήλον υπερ των χριστιανικών του ιδεωδών, επιστρέφει εις την πόλιν. Όχι δια να <συσχηματισθή> και να προσαρμοσθή εις την ατμόσφαιραν της ποικίλης φαυλότητος. Αλλα δια να δώση την μάχην κατ΄αυτής. Και, φυσικά, ήλθεν εις αντίθεσιν προς τους κρατούντας. Ωδηγήθη εις την ανάκρισιν αρχικώς, δια τας χριστιανικάς διακηρύξεις του. Επηκολούθησε δε η σταθερά ομολογίατης πίστεώς του προς τον Σωτήρα Χριστόν, δια να την διαδεχθούν αι απειλαί πρώτον, μαρτύρια φρεικτά και απερίγραπτα κατόπιν, και η μάχαιρα του δημίου τέλος κατά της κεφαλής του, δια να του χαρίση τέλος μαρτυρικόν και , <στέφος αμάραντον>.

Με τοιαύτην ανδρείαν ψυχής και δράσιν περικοσμούμενος προβάλλει σήμερον ενώπιον των εορταστών της μνήμης του, δια να τονίση δύο θεμελιώδη συνθήματά του.

Και ιδού το πρώτον: η καλή στρατειά.

Είναι στρατιώτης. Όπως οφείλει να είναι κάθε χριστιανός. Στρατιώτης του Χριστού. Δεν εθεώρει ο Μάρτυς Μηνάς την ιδιότητα του χριστιανού ως προσωπικήν του απλώς υπόθεσιν. Εγνώριζεν ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι επι γής στρατευομένη. Και οι πολίται της βασιλείας του Χριστού οφείλουν να είναι και στρατιώται της βασιλείας αυτής. Δηλαδή αγωνισταί δια την επικράτησιν και την επέκτασίν της. Τόσον θεμελιώδες γνώρισμα του χριστιανού είναι τούτο, ώστε και οπλισμός κατάλληλος να υποδεικνύεται, και δη όπλα <δυνατά τω Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων> (Β’ Κορ. ί. 4) και ειδική προτροπή να απευθύνεται, όπως <ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός> (Ρωμ. ιγ’ 12) και <ίνα στρατευόμεθα την καλήν στρατειάν> (Α’ Τιμ. α’, 18).

Εφ’ όσον υπάρχει εις τον κόσμον το κακόν και η κακία, θα υπάρχη και πόλεμος προς το κακόν. Ποίοι άλλοι, ει μη οι χριστιανοί, θα αποτελέσουν τον στρατόν δια τον πόλεμον αυτόν? Και πως είναι δυνατόν να νοηθή χριστιανός μη διατεθείμενος να πολεμή και να αγωνίζεται κατά του κακού? Ο άξιος του ονόματος χριστιανός υποχρεούται να αγωνισθή διμέτωπον αγώνα. Διότι ο εχθρός – το κακόν, η κακία, η αμαρτία – επιτίθεται εκ δύο πλευρών, έσωθεν και έξωθεν. Μέσα από τον ίδιον τον εαυτόν μας πολλάκις προβάλλουν αι παρορμήσεις και εξωθήσεις προς το κακόν. Αι ρίζαι πλείστων παθών ενυπάρχουν εντός υμών. Ο <παλαιός άνθρωπος>, όπως ονομάζεται εις την γλώσσαν του Ευαγγελίου το σύνολον των κακών αυτών καταβολών, αποτελεί συνήθως δύναμιν ισχυράν που πιέζει ένδοθεν και σπρώχνει προς την ποικιλόμορφον αμαρτίαν. Συμμαχεί δε προς την δύναμιν ταύτην και η έξωθεν πίεσις, η επίδρασις τ.έ. του αμαρτωλούπεριβάλλοντος. Δυστυχώς πολλά τα φαύλα διαπράττονται πέριξ υμών. Νοσεί εν πολλοίς ηθικών η Κοινωνία. Το ρεύμα του κακού ογκούται απειλητικώς, διαβρωτικώς, καταστρεπτικώς. Ποίος λοιπόν θα αντιδράση κατά της επικρατήσεως της κακίας εις το άτομον και εις το κοινωνικός σύνολον? Ο αληθής χριστιανός καλείται εις ταύτην την καλήν στρατείαν, δια να προμαχή σθεναρώς, ως ηθικός παράγων, ως ακατάβλητος ηθική δύναμις, αντιμετωπίζουσα γενναίως και νικηφόρως την παράταξιν του κακού, προς πρόληψιν – ή εξυγίανσιν – της ηθικής σήψεως

Παραλλήλως δε προς το καθήκον της εν λόγω πολεμικής κατά του κακού, ως δεύτερον σύνθημα, προβάλλεται, υπο της προσωπικότητος του εορταζομένου Μεγαλομάρτυρος, η χάραξις σαφούς και σταθεράς χριστιανικής τακτικής. Οι χριστιανοί δεν επιτρέπεται να <συσχηματίζωνται> και να προσαρμόζωνται προς τας εκάστοτε επικρατούσας κοσμικάς αντιλήψεις. Δεν ανήκει εις τους αληθείς χριστιανούς να ακολουθούν τυφλώς την οιανδήποτε πεπατημένην. Η θέσις των είναι εις την πρωτοπορείαν, δια να δεικνύουν τον ορθόν δρόμον, και όχι ως ουραγοί να ακολουθούν τους κακώς πορευομένους. Τους χριστιανούς ηθέλησεν ο Κύριος ως ηγετικάς φυσιογνωμίας, ως <φώς του κόσμου>. Περι της γραμμής και της τακτικής των ισχύει, επομένως, το της γραφής < οδοί δικαίων ομοίως φωτί λάμπουσι, προπορεύονται και φωτίζουσι>. (Παροιμ. Δ’ 18). Φωτεινόν πάντοτε το χριστιανικόν παράδειγμα καταυγάζει και <λάμπει πάσι> και δέον να αποτελή χριστομίμητον <υπογραμόν, ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν αυτού> (Ά Πετρ. Β, 21). Είναι επομένως ξένη και αντίθετος προς την χριστιανικήν δεοντολογίαν η <άχρους> εκείνη τακτική μερικών χριστιανών που δεν λαμβάνουν σαφή θέσιν έναντι των παρεκκλίσεων από του χριστιανικού κανόνος, υπο το πρόσχημα κάποιας κοσμικότητος, που δεν είναι δυστυχώς πάντοτε και κοσμιότης. Η επαμφροτερίζουσα αυτή διάθεσις, (άλλοτε μετα του Χριστού και άλλοτε μετα του <κόσμου>) μαρτυρεί αστάθειαν χριστιανικού φρονήματος και ακοθόριστον γραμμήν.

Αλλ΄εις τοιαύτα ζητήματα δεν επιτρέπεται <ουδετερότης>. Ο Κύριος είπεν απεριφράστως <ο μη ών μετ΄εμού, κατ΄εμού εστιν>. Δηλαδή ή μετα του Χριστού ή κατά του Χριστού. Η δήθεν ουδετερότης και ο επαμφοτερισμός είναι εις την πραγματικότητα συμμαχία εις την αντίθετον παράταξιν. Με τοιούτους σε χλιαρούς και χαλαρούς εις τον ζήλον και το φρόνημα χριστιανούς δεν αναχαιτίζεται η ολεθρία πορεία της ποικίλης κακίας και εξαχρειώσεως που λυμαίνεται δυστυχώς και αυτάς τας λεγομένας χριστιανικάς κοινωνίας.

Αλλ΄είθε τα δύο ως ανωτέρω συνθήματα του ηρωικού μεγαλομάρτυρος Αγίου Μηνά να εμπνεύσουν αγωνιστικόν φρόνημακαι απαρέγκλιτον χριστιανικόν προσανατολισμόν εις πάντας τους οραματιζομένους μίαν εν Χριστώ ανάπλασιν και ανακαίνισιν δια τα άτομα και την Κοινωνίαν.

Από το βιβλίο Εόρτια Μηνύματα, Κηρύγματα επι ταις εορταίς, Αρχιμανδρίτου Νικοδήμου Λ. Βαλληνδρά, Αθήνα 1964

Επιμέλεια Χρήστος Κονταξής Ιεροσπουδαστής

Πηγή:evaggelismostheotokou.gr