Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Ο σεβασμός προς την Παναγία κατά την επίγεια ζωή της

Ο Εικονομάχος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Θεόφιλος είχε στην Σύγκλητο του ένα πατρίκιο, Συμεών ονόματι. Ο Συμεών είχε σύζυγο ευσεβεστάτη και Ορθοδοξάτη, την Βικτωρία.

Η ευσεβής Βικτωρία, είχε κρυμμένη στο Εικονοστάσι του μεγάρου της μια Εικόνα της Παναγίας, που την προσκυνούσε κρυφά. Δυστυχώς ο άνδρας της ήταν εικονομάχος.

– Βικτωρία, της είπε μια μέρα, αυτή την ελεεινή Εικόνα που προσκυνάς να την παραδώσωμε στις Αρχές. Οι διοικητές, ας την κάψουν και ας την κάμουν ό,τι θέλουν, διότι αν κάμουν έρευνα εδώ και την βρούν, τότε κινδυνεύουμε. Ο αυτοκράτωρ σ’ αυτό το ζήτημα είναι αμείλικτος.

– Εγώ, είπε η Βικτωρία, δεν φοβάμαι κανένα εκτός από τον Θεόν. Άφησέ με όμως να σκεφθώ απόψε τι θα πράξω. Το βράδυ εκείνο η Βικτωρία πήγε μπροστά στην εικόνα και είπε:

– Παναγία μου, φώτισέ με τι να κάνω, ώστε και η Εικόνα σου να σωθή και οι Ορθόδοξοι να μη κινδυνεύσουν.

Κατόπιν της ήλθε μια έμπνευσι. Πήρε την εικόνα της Γλυκοφιλούσης την ίδια εκείνη νύκτα και πήγε στην παραλία. Το μέγαρό της ήταν κοντά στην θάλασσα. Ασπάσθηκε πολλές φορές την Εικόνα και κατόπιν την εξεσφεδόνισε στα κύματα, παρακαλώντας να μη τη βρούν οι αιρετικοί.

Η Εικόνα, αντί να πέση πλαγίως, παραδόξως προχωρούσε όρθια επάνω στα κύματα. Η Εικόνα πέρασε την Προποντίδα, τον Ελλήσποντο κι’ έφθασε στο Άγιον Όρος, στο λιμανάκι της Μονής Φιλοθέου. Την ώρα εκείνη ο Ηγούμενος, ενώ κοιμόταν στο κελλί του, άκουσε κάποια υπερκόσμια φωνή που τον ξύπνησε.

– Σήκω, του είπε, Ηγούμενε. Κατέβα γρήγορα στην παραλία να παραλάβης την Εικόνα Μου.

Ο Ηγούμενος τότε μαζύ με τους Πατέρες πήγε στην παραλία.

Πράγματι είδαν εκεί στην άμμο να στέκεται όρθια η Ιερά εικόνα. Ο Ηγούμενος με ευλάβεια την πήρε στα χέρια του, οπότε νέον θαύμα επηκολούθησε.

Εις το σημείον της παραλίας που βρέθηκε η Εικόνα, ανέβλυσε νερό, το οποίον τρέχει μέχρι σήμερα. Είναι το «Αγίασμα» του Αγίου Τιμοθέου. Αυτό το Αγίασμα, δια τους πιστούς και αντιαιρετικούς Ορθοδόξους, είναι ιαματικόν κατά πάσης νόσου.

Οι πατέρες με άφθονα θυμιάματα και λαμπάδες, με ύμνους και ψαλμωδίες μετέφεραν την Εικόνα στο Μοναστήρι. Από τότε κατ’ έτος, την Δευτέραν της Διακαινησίμου, εις ανάμνησιν του θαύματος, τελείται στο Αγίασμα λιτανεία και Αγιασμός. Η Εικών κάμνει πολλά θαύματα.

Η θαυματουργή Εικών της Γλυκοφιλούσης φυλάσσεται εις την Ι. Μονήν Φιλοθέου, εις τον κίονα του αριστερού χορού του Καθολικού Ναού του Μοναστηρίου.

Χαραλάμπους Δ. Βασιλόπουλου,

«Θαύματα της Παναγίας»

πηγή:evaggelismostheotokou.gr