Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Ο Προφήτης Ηλίας: Ένας ζωντανός Άγιος!

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Ο Προφήτης Ηλίας: Ένας ζωντανός Άγιος!

00:33 | Ανώνυμος |

Στο σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἐπιστολὴ Ἰακώβου ἔγινε λόγος γιὰ τὸν μέγα προφήτη Ἠλία, τὸν προφήτη τοῦ «ὄντως θείου φωτός», τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη καὶ τὴν πυρφόρο ἀνάβασή του πρὸς τὸ Θεὸ τῶν φώτων ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησίας. Πρόδρομος τῆς πρώτης, ἀλλὰ καὶ δευτέρας ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ μας, ἀποτελεῖ κορυφὴ τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ξεχωριστὴ μορφὴ γιὰ τὴν ἱστορία καὶ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, προσωπικότητα μαρτυρίας ἔνθεης ζωῆς, πρὶν καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπιγείου παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτήν. Εἶναι ὁ προφήτης ποὺ ἑνώνει στὸ ἔργο του ὅλες τὶς φάσεις τοῦ σχεδίου τῆς σωτηρίας μας, τὸ παρελθόν, τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον, ὡς εἰκονίζων τὴν ὑπέρβαση τοῦ χρόνου, ὡς εἰκονίζων τὸν «χθὲς καὶ σήμερον καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας», τύπος τοῦ «πάλαι ποτέ, τοῦ «νῦν» καὶ «ἀεὶ» Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὁ προφήτης ποὺ εἰκονίζει τὴν κυριαρχία τοῦ Δημιουργοῦ ἐπὶ τῆς κτίσεως, ὁ προφήτης τοῦ πυρὸς ποὺ κατέφαγε τὸ θυσιαστήριο, τοῦ ὕδατος τοῦ «διῃρημένου ἐν τῷ Ἰοδράνῃ», τῆς τοῦ Θεοῦ ἁπαλῆς αὔρας, τῆς ξηρᾶς, τῆς ξηρασίας, τῆς ἀνομβρίας. Εἶναι ὁ προφήτης ποὺ ἑνώνει τὴν Παλαιὰ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὰ ἔσχατα, πρόδρομος τῆς παρουσίας, τοῦ ἔργου καὶ τῆς θαυματουργίας τοῦ Κυρίου.

Νήστευσε σαράντα ἡμέρες καὶ νύχτες, καθὼς πορευόταν πρὸς τὸ ὄρος Χωρήβ, ὅπου συνωμίλησε μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔγινε μάρτυρας τῆς θεϊκῆς φωνῆς μέσα στὴ δροσερὴ καὶ λεπτὴ αὔρα, τὸ ἁπαλὸ ἀεράκι, προεικονίζοντας τὴ νηστεία τοῦ Θεανθρώπου στὴν ἔρημο. Διαβεβαίωσε τὴ χήρα στὰ Σεραπτὰ ὅτι τὸ ἀλεύρι καὶ τὸ λάδι δὲν θὰ ἔλειπαν ἀπὸ τὸ σπίτι της, καθὼς ἡ πείνα καὶ ἡ δίψα εἶχαν θερίσει τὸν πληθυσμὸ τῆς περιοχῆς, μέχρι ποὺ τρία χρόνια ἀργότερα παρακάλεσε τὸν Θεὸ γιὰ βροχή, προεικονίζοντας ἔτσι τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων. Ἀνέστησε τὸν νεκρὸ υἱό της, προεικονίζοντας τὴν ἀνάσταση ἀπὸ τὸν Χριστὸ τοῦ νεκροῦ υἱοῦ τῆς χήρας τῆς Ναΐν. Δὲν δίστασε νὰ ἐλέγξῃ τὸν ἐπίγειο ἄρχοντα τοῦ Ἰσραήλ, βασιλέα Ἀχαάβ, ὀ ὁποῖος, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὴ σύζυγό του, ὡς ἄλλος Ἡρώδης ὑπὸ τῆς Ἡρωδιάδος, ἔστειλε ἀνθρώπους νὰ τὸν θανατώσουν, προεικονίζοντας τὸν ἔλεγχο τῆς ἁμαρτίας «ἐν τῇ σαρκὶ» τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν μέλλουσα κρίση, ὅπου ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου «βληθήσεται ἔξω». Διαίρεσε τὰ ὕδατα στὸν Ἰορδάνη «ἔνθεν καὶ ἔνθεν», χτυπώντας τα μὲ τὸ μανδύα του, καὶπέρασε στὴν ἀπέναντι ὄχθη μὲ τὸν προφήτη Ἐλισσαῖο, προεικονίζοντας τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς στροφῆς τοῦ Ἰορδάνου εἰς τὰ ὀπίσω κατὰ τὴν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ. Ἀνελήφθη μὲ πύρινο ἅρμα στὸν οὐρανό, προεικονίζοντας τὴν θεόσωμο Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου.

Μεγάλος προφήτης, ἀδελφοί μου· ἴνδαλμα θεοσεβείας. Ἔβλεπε τὴν ἀνομία τῶν ἀνθρώπων, τὴν εἰδωλολατρία τῶν ὁμοεθνῶν του, καὶ ταραζόταν ἀπὸ θυμό καὶ ἱερὴ ἀγανάκτηση. Ἡ θερμή του προσευχὴ κατέβασε φωτιὰ ἐξ οὐρανοῦ ποὺ ἔκανε στάχτη τὸ πέτρινο θυσιαστήριο.

Θὰ τὸν δοῦμε ζωντανὸ καὶ πάλι, γιατὶ δὲν πέθανε, ὅπως ζωντανὸ τὸν εἶδαν κατὰ τὴ Μεταμόρφωση στὸ Θαβὼρ οἱ τρεῖς μαθητές. Στοὺς ἔσχατους καιροὺς τῆς ἱστορίας θὰ τὸν δοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ κηρύττῃ μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ἐνώχ τὴν δεύτερη καὶ φοβερὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ· θὰ τὸν δοῦν νὰ ἐλέγχῃ τὴν ἀποστασία τῶν ἡμερῶν ἐκείνων, νὰ ἐξοντώνῃ τοὺς ἱερουργοῦντες τὴν σύγχρονη εἰδωλολατρία, ὅπως ἐξωλόθρευσε τότε τοὺς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, ποὺ παραπλάνησαν τὸν Ἰσραήλ· θὰ τὸν δοῦν νὰ μιλᾷ ἄφοβα γιὰ τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, τὸν ἀντίχριστο, ποὺ θὰ εἶναι τότε παγκόσμιος κυβερνήτης· θὰ τὸν δοῦν νὰ θανατώνεται στὴν Ἱερουσαλήμ, νὰ μένῃ ἄταφος, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀνασταίνεται σωματικὰ μαζὶ μὲ τὸν Ἐνώχ, πρὸς ἔκπληξιν ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Ζῆ ὁ ἅγιος καὶ εἶναι παρὼν στὸν κόσμο μας, κρυπτόμενος, ἀναμένων νὰ προσκαλέσῃ καὶ πάλι τὸν ἄνθρωπο σὲ μετάνοια, καθὼς «ἐγγὺς ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ὅσοι τελοῦμε τὴ μνήμη του, ἂς γνωρίζουμε ὅτι δὲν τελοῦμε μνημόσυνο ἀνθρώπου ποὺ πέρασε στὴν ἄλλη πλευρὰ τῆς ζωῆς, ἀλλὰ μνήμη ἁγίου ζωντανοῦ, ποὺ δὲν θὰ διστάσῃ νὰ ἐλέγξῃ καὶ τὶς δικές μας ἁμαρτίες, κλήρου καὶ λαοῦ, πιστῶν καὶ ἀπίστων, φτωχῶν καὶ πλουσίων, ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων· δὲν θὰ διστάσῃ νὰ τραβήξῃ τὴν μάχαιρα ὄχι τὴν ὑλική, ἀλλὰ αὐτὴν τοῦ πνεύματος, γιὰ νὰ ἀποδιώξῃ νόσους πνευματικὲς καὶ νὰ καθαρίσῃ τὴν λέπρα τῆς ἀνορμίας, ὥστε νὰ ὁδηγηθῇ ἡ ἀνθρωπότητα στὴ μετάνοια.

π.Στυλιανός Μακρής

πηγή:imverias.blogspot.gr