Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Η ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΙΣ

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Η ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΙΣ

00:12 | Ανώνυμος |

PDF

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Ομιλία π. Ιωάννου Δημητροπούλου

εις τον Ι. Ν. Αγ. Χαραλάμπους Κρύα Ιτεών Πατρών

κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυρικής της Απόκρεω
27 Φεβρουαρίου 2011

"Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε".

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα ευσεβείς χριστιανοί, ξεκάθαρα και με παραστατικό τρόπο, μας ομιλεί για τη μεγάλη και επιφανή ημέρα που ο Θεός θα έλθει για να κρίνει τον κόσμο. Μας ομιλεί για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.Όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου μας λέγει, θα έλθει με όλη Του τη μεγαλοπρέπεια και θα Τον συνοδεύουν όλοι οι Άγιοι Άγγελοι. «Τότε καθίσει ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ καί συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη». Κανένας δεν θα απουσιάζει από αυτό το προσκλητήριο. Οι τάφοι όλοι, θα ανοίξουν. Οι νεκροί θα αναστηθούν. Και όλοι μας γενικά, μικροί ή μεγάλοι, άσημοι ή επίσημοι, πλούσιοι ή πτωχοί, θα σταθούμε μπροστά στο αδέκαστο Κριτήριο.

Τότε «βίβλοι ἀνοίγονται, καί πράξεις ἐλέγχονται καί τά κρυπτά τοῦ σκότους δημοσιεύονται» όπως ακούσαμε τον Ιερό Υμνωδό να μας λέγει εις τα τροπάρια των αίνων. Τότε λοιπόν ο Κύριος, θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους τον έναν από τον άλλον, όπως ο τσοπάνης ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια, δηλαδή από τα κατσίκια. Και θα τοποθετήσει τα μεν πρόβατα στα δεξιά Του, τα δε ερίφια στα αριστερά Του.

Σε αυτή την Κρίση θα είναι Κριτής ο ίδιος ο Κύριος. Την πρώτη φορά ήλθε στον κόσμο και Τον κρίναμε εμείς. Κατά τη Δευτέρα Παρουσία, θα έλθει για να κρίνει Εκείνος τον κόσμο. Τότε ήλθε διά του Σπηλαίου και της Φάτνης. Στην προκειμένη περίπτωση θα έλθει «ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ καί πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ». Τότε ήλθε ως νήπιο στις αγκάλες της Παναγίας Παρθένου. Κατά τη Μέλλουσα Κρίση, θα εμφανισθεί ως βασιλεύς «ἐπί θρόνου δόξης».

Το ότι ο Κύριος θα έλθει για να κρίνει τον Κόσμο, είναι απόλυτα σίγουρο και δεν χωρεί καμία αμφιβολία. Το εξήγγειλαν οι προφήτες. Το διακήρυξαν οι Απόστολοι. Το μαρτυρούν οι Γραφές. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι το πότε θα έλθει. Όπως ακούσαμε στην περικοπή, ο Χριστός αρχίζει να ομιλεί για τη Δευτέρα παρουσία με ένα Ὅταν. «Ὅταν ἔλθῃ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου». Δεν καθορίζει το χρόνο και τη στιγμή που θα έλθει. Αλλά και σε κανένα ιερό κείμενο δε θα συναντήσουμε καθορισμό της συγκεκριμένης στιγμής. Ο χρόνος είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία του Θεού. Αυτό το πληροφορούμαστε στο πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων. Όταν οι Μαθητές του Κυρίου, Τον ρώτησαν γι’ αυτό το ζήτημα, ο Χριστός απάντησε ως εξής: «Οὐχ ὑμῶν ἐστί γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς, οὕς ὁ πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ» (Πράξ. α΄, 7). «Δεν είναι δική σας υπόθεση» τους είπε, «να γνωρίζετε τους χρόνους και τους καιρούς, τους οποίους όρισε ο Θεός κατά τη δική του εξουσία». Και σε άλλη περίπτωση ο Κύριος δίδαξε το: «γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τήν ἡμέραν οὑδέ την ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται», (Ματθ. κε΄,13), που σημαίνει: «αγρυπνείτε διότι δεν γνωρίζετε ούτε την ημέρα, ούτε την ώρα κατά την οποία θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου». Συνεπώς αδελφοί μου, κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε λεπτό που περνά, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να Τον υποδεχθούμε ως Κριτή. Όποιος όμως προβλέπει και ορίζει ημερομηνίες για τη Μέλλουσα Κρίση, αυτός πέφτει σε πλάνη. Πέφτει σε αίρεση. Και δυστυχώς στις μέρες μας πολλοί είναι αυτοί που έχουν προβεί σε αυτό το μεγάλο ατόπημα.

Στη συνέχεια της περικοπής, βλέπουμε τον τρόπο και τα μέτρα με τα οποία θα κριθούμε.

Τότε θα πει ο Βασιλεύς σε αυτούς που θα βρίσκονται στα δεξιά Του. «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου», ελάτε να κληρονομήσετε τη βασιλεία που είναι ετοιμασμένη για σας «άπό καταβολῆς κόσμου», από τότε δηλαδή, που εδημιουργήθηκε ο κόσμος. Διότι επείνασα και μου δώσατε να φάω. Δίψασα και μου δώσατε να πιω. Ξένος ήμουν και με πήρατε στο σπίτι σας. Γυμνός ήμουν και με ντύσατε. Άρρωστος και με επισκεφθήκατε. Φυλακισμένος και ήρθατε να με δείτε.

Μια τάξη ιερή διέπει αγαπητοί τα όντα, θεμελιωμένη μαζί με τον κόσμο. Όταν ο Θεός εποίησε τον ουρανό και τη γη, όρισε και την τάξη που διέπει την πνευματική και την υλική δημιουργία. Αυτό εννοεί το Ευαγγέλιο όταν λέγει «άπό καταβολῆς κόσμου». Ο Θεός όρισε από την αρχή, ως ρίζα και θεμέλιο του κόσμου, το νόμο της ανταποδόσεως· να αμείβεται δηλαδή το καλό και να τιμωρείται το κακό. Αυτός είναι ένας νόμος ασάλευτος και απαράβατος, αν και πολλές φορές φαίνεται πως αυτή η τάξη ανατρέπεται. Όχι μόνο δεν αμείβονται οι καλοί και δεν τιμωρούνται οι κακοί, μα πολλοί κακοί αμείβονται και πολλοί καλοί υποφέρουν και πάσχουν.

Ο Χριστός μας όμως ως Δίκαιος Κριτής, όταν είναι να μας κρίνει, κρίνει πάντοτε με δικαιοσύνη· κι όταν είναι να μας σώσει, σώζει πάντοτε με χάρη. Γι’ αυτό λέγει ο Ιησούς ότι «ὁ πατήρ τήν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ». (Ιωαν. ε΄, 22) Δηλαδή ο Θεός ανέθεσε την Κρίση στον Υιόν Του, διότι Εκείνος έγινε άνθρωπος και γνωρίζει την ανθρώπινη ασθένεια. Οπότε μπορεί να μας κρίνει σύμφωνα με τα δικά μας μέτρα. Διαφορετικά, ποιός θα μπορούσε να σταθεί, αν ο Θεός μας έκρινε ως Θεός;;;

«Πείνασα και μου δώσατε να φάω. Δίψασα και μου δώσατε να πιω. Ξένος ήμουν και με επήρατε στο σπίτι σας. Γυμνός και με ντύσατε. Άρρωστος και με επισκεφθήκατε». Όλα αυτά είναι πολύ απλά και ανθρώπινα. Γίνονται πολύ φυσικά και αυθόρμητα. Αυτό που κάνετε πολλοί από εσάς αδελφοί μου· που συνεισφέρετε στο φιλόπτωχο ταμείο της ενορίας σας. Που ελεείτε αυτούς που έχουν ανάγκη. Που επισκέπτεστε τους ασθενείς στα νοσοκομεία. Που προσφέρετε ένα πιάτο φαγητό στους αστέγους. Που συμμετέχετε στις αποστολές που διοργανώνονται για τους δοκιμαζομένους αδελφούς μας, όπως πέρυσι τέτοια εποχή, σπεύσατε να βοηθήσετε τους σεισμοπλήκτους αδελφούς μας της Αϊτής.

Αυτά θέλει ο Θεός χριστιανοί μου. Αυτά τα μικρά που όμως είναι πολύ μεγάλα για Εκείνον. Διότι έτσι βλέπουμε τον συνάνθρωπό μας ως Εικόνα Θεού. Αυτά κάνουν οι απλοί άνθρωποι που μέσα τους έχουν αγάπη. Κάνουν το καλό χωρίς να θορυβούν και να αυτοδιαφημίζονται. Δίνουν ότι μπορούν με το ένα χέρι, χωρίς να το γνωρίζει το άλλο. Γι’ αυτό ούτε θυμούνται, ούτε λογαριάζουν το καλό που κάνουν.

Και τώρα που ακούνε τον Κύριο, απορούν και μόνο που δε διαμαρτύρονται. «Κύριε» λένε, «πότε Σε είδαμε να πεινάς και Σου δώσαμε να φας, ή πότε Σε είδαμε να διψάς και Σου δώσαμε νερό; Πότε Σε είδαμε ξένο και Σε πήραμε στο σπίτι μας, ή γυμνό και Σε ντύσαμε; Πότε Σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και Σε επισκεφθήκαμε;» Και τότε ο Βασιλεύς θα τους πει: «Σας διαβεβαιώνω πως εφόσον τα κάνατε όλα αυτά για τους πιο ασήμαντους αδελφούς μου, είναι σαν να τα κάνατε για μένα».

Κανένας λόγος δε φθάνει αδελφοί μου για να μιλήσουμε για τη χάρη του Κυρίου, διότι κι όταν ακόμη έρχεται να μας κρίνει, μας μεταχειρίζεται με συμπάθεια και αγάπη, και μας ζητάει τα λιγότερα που θα μπορούσαμε να δώσουμε. Μας ζητάει αυτά που εμείς τα θεωρούμε ασήμαντα.

Με τον ίδιο τρόπο όμως, θα εκδοθεί τώρα η απόφαση και για εκείνους που στέκονται στην αριστερή πλευρά. Μια απόφαση αιτιολογημένη, δίκαιη και κομμένη στα ανθρώπινα μέτρα. Τίποτα παραπάνω, από ότι μπορούν οι άνθρωποι δεν θα ζητήσει ο Δικαιότατος Κριτής, αν και όλα τα μπορούμε με τη δική Του δύναμη και χάρη. Θα τους πει λοιπόν: «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ». Διότι επείνασα και δε μου δώσατε να φάω. Δίψασα και δε μου δώσατε να πιω. Ξένος ήμουν και δε με περιμαζέψατε. Γυμνός και δε με ντύσατε. Άρρωστος και φυλακισμένος και δε με επισκεφθήκατε. Ευλογημένοι του Θεού οι πρώτοι, καταραμένοι ετούτοι. Καταραμένοι όχι από το Θεό, διότι ο Θεός δεν καταριέται, αλλά για την κακή τους την προαίρεση. Για το ίδιο πράγμα οι μεν δείχνοντας αγάπη, εισπράττουν την ευλογία, ενώ αυτοί δείχνοντας αδιαφορία, εισπράττουν την κατάρα· σύμφωνα πάντα ο καθένας με την προαίρεση και τις επιλογές του. Κι ενώ αδιαφόρησαν όσο ήσαν εν ζωή, τώρα που βλέπουν τα δύσκολα, προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αδιαφορία τους. «Κύριε πότε Σε είδαμε να πεινάς, ή να διψάς, ή ξένο, ή γυμνό, ή άρρωστο, ή φυλακισμένο και δεν Σου συμπαρασταθήκαμε»; Προσέξτε: Οι πρώτοι δεν θυμούνται το καλό που έκαναν. Ετούτοι όμως προφασίζονται για το καλό που δεν έκαναν. Κι ενώ σε εκείνους η αγάπη που έδειξαν θα καλύψει «πλῆθος αμαρτιῶν», σε αυτούς εδώ η κρίση θα είναι ανέλεη, διότι ποτέ δεν ελέησαν. Ποτέ δεν αισθάνθηκαν λύπη για κανέναν. Ποτέ δεν έδειξαν ενδιαφέρον, αγάπη και συμπόνια. Γι’ αυτό και ο Δικαιότατος Κριτής θα τους αποκριθεί: «Σας διαβεβαιώνω πως εφόσον δεν κάνατε όλα αυτά για τους πιο ασήμαντους αδελφούς μου, ούτε για μένα τα κάνατε».

Η πίστη μας προς το Θεό αγαπητοί, είναι η εγγύηση της αγάπης μας προς τον αδελφό μας. Και η αγάπη προς τον αδελφό μας, είναι η απόδειξη της αγάπης μας προς τον Θεό. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέγει το εξής: «Πώς μπορείς να λες ότι αγαπάς το Θεό που δεν βλέπεις, όταν δεν αγαπάς τον αδελφό σου που τον έχεις μπροστά στα μάτια σου;» (Α΄ Ιωάν. δ΄ 20) Αυτός ο αδελφός μας, είναι πρώτα αδελφός του Κυρίου. Και ο πρώτος και μεγαλύτερος αδελφός μας είναι ο ίδιος ο Κύριος. Είναι «πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς» (Ρωμ. η΄, 29) όπως μας λέγει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή. Ο Θεός λοιπόν θα μας κρίνει όχι μόνο σαν άνθρωπος, που έγινε για μας, αλλά και σαν αδελφός μας!

Τη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος την ονομάζει «ἡδίστην» δηλαδή γλυκύτατη περικοπή, διότι όλοι μας έχουμε την ευκαιρία να την ακούμε από το στόμα του Κυρίου. Είδατε πως ξεκινά; «Εἶπεν ὁ Κύριος». Έχουμε λοιπόν την ευκαιρία να την ακούμε και να την μελετούμε με σπουδή και προθυμία. Να την κρατούμε στην μνήμη μας και να την λογιζόμαστε με κατάνυξη. Κάποιοι λένε: «Τι χαζομάρες είναι αυτές; Δεν υπάρχει κόλαση!» Βεβαίως! Γι’ αυτούς που έχουν εντελώς εκτροχιαστεί δε συμφέρει να υπάρχει κόλαση.

Ας κλείνουμε τα αυτιά μας ευλογημένοι χριστιανοί. Ας μην τους ακούμε και ας τους αφήνουμε αυτές τις ημέρες, εφόσον δεν παίρνουν από λόγια, να συνεχίσουν να ανοητεύουν. Να μεθούν, να χορεύουν και να τρέχουν έξω στους δρόμους, νομίζοντας πως κάτι κάνουν. Εμείς να κοιτάζουμε, να μην είμαστε αμελείς και οκνηροί. Να σκεπτόμαστε ότι υπάρχει θάνατος και Κρίση που μας περιμένουν και ας ετοιμαζόμαστε. Διότι όπως είπαμε, η ώρα τους είναι άγνωστη. Δεν πρέπει να βρεθούμε απροετοίμαστοι. Πρέπει πάντοτε να βρισκόμαστε σε εγρήγορση, έτσι ώστε να αξιωθούμε κατά τη Δευτέρα παρουσία να ακούσουμε μαζί με όλους τους αγίους το Χριστό μας να μας λέγει: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἠτιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν άπό καταβολῆς κόσμου».

Αμήν.