Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Η απάρνηση του εαυτού μας, η άρση του Σταυρού μας και αξία της Αθάνατης Ψυχής μας.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η απάρνηση του εαυτού μας, η άρση του Σταυρού μας και αξία της Αθάνατης Ψυχής μας.

23:19 | Ανώνυμος |

PDF

Κυριακή Γ΄ Νηστειών

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

του πατρός Ιωάννου Δημητροπούλου

προισταμένου Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους και Αντωνίου

Κρύα Ιτεών Πατρών

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.....Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;»

Τρίτη Κυριακή σήμερα των νηστειών ευλογημένοι χριστιανοί, επονομαζομένη και Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.

Βρισκόμαστε ήδη ακριβώς στη μέση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και η Εκκλησία μας σε όλους τους ορθόδοξους Ναούς σήμερα, προβάλει το ατίμητο και πανσεβάσμιο σύμβολο της πίστεώς μας, τον Τίμιο Σταυρό. Τον προβάλει για να τον προσκυνήσουμε και να αντλήσουμε δύναμη, έτσι ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τον εντατικό αγώνα που έχουμε ξεκινήσει από την καθαρά Δευτέρα, με νηστεία και προσευχή, προκειμένου να αισθανθούμε όσο γίνεται καλύτερα το πάθος του Κυρίου και αξίως να φθάσουμε να προσκυνήσουμε και την αγίαν Αναστασίν Του.

Όλοι μας αδελφοί μου όταν κοιτάζουμε το Τίμιο Ξύλο πάνω στο οποίο ο Θεάνθρωπος Ιησούς άφησε την τελευταία Του πνοή, για τη δική μας σωτηρία, μας συνεπαίρνει μια άφατη, μια ανείπωτη συγκίνηση. Και κυλούν δάκρυα στα μάτια όταν ακουμπήσουμε επάνω του τα ανάξια χείλη μας. Αλλά μας ενισχύει ο Σταυρός του Χριστού. Μας ενδυναμώνει. Μας τονώνει τη θέληση για πνευματικό αγώνα.

Ατενίζοντας τον Τίμιο Σταυρό, μας έρχονται στο νου όλες εκείνες οι ανατριχιαστικές στιγμές, όλα εκείνα τα μαρτύρια πάνω στο φρικτό Γολγοθά που ο γλυκύτατός μας Ιησούς υπέμεινε για να λυτρώσει εμάς από το βούρκο της αμαρτίας και ο αγώνας μας αυτή την περίοδο γίνεται ελαφρότερος και αποδοτικότερος.

Την σημερινή ημέρα έχει καθιερωθεί να διαβάζεται κατά τη Θεία Λειτουργία και ανάλογη ευαγγελική περικοπή την οποία ακούσαμε. Όπως θα διαπιστώσατε, πρόκειται για μια ομιλία του Κυρίου, η οποία περιλαμβάνει νοήματα υψηλά και σωτήρια. Την αφορμή για την ομιλία αυτή έδωσε στον Ιησού ο Απόστολος Πέτρος, ο οποίος λόγω της θερμής του αγάπης προς τον Κύριο, προσπάθησε να Τον πείσει να αποφύγει τον Σταυρικό και σωτήριο για την ανθρωπότητα Θάνατο.

Τα διδάγματα που απορρέουν από αυτήν την ομιλία του Κυρίου, είναι η απάρνηση του εαυτού μας με την άρση του σταυρού μας και η αξία της αθάνατης ψυχής μας, της οποίας την σωτηρία απεργάζεται ο Σταυρός του Χριστού μας.

Ας δούμε το πρώτο δίδαγμα: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Όποιος θέλει να έρθει κοντά μου λέγει ο Χριστός, να γίνει οπαδός μου, να γίνει ακόλουθός μου, πρέπει πρώτα - πρώτα, να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει το σταυρό του.

Θα ερωτήσει ίσως κάποιος. Τί θέλει δηλαδή ο Χριστός όταν λέγει να απαρνηθώ τον εαυτό μου; Να απαρνηθώ το σώμα μου; Να απαρνηθώ τη ζωή που ο Θεός μου εχάρισε; Όχι. Δε ζητάει αυτό ο Χριστός. Ο Χριστός ζητάει να απαρνηθούμε τον κακό εαυτό μας. Να διακόψουμε κάθε σχέση με τον παλαιό άνθρωπο που υπάρχει μέσα μας, τον διεφθαρμένο από την αμαρτία. Αυτό μας ζητάει ο Χριστός. Δεν θέλει να απαρνηθούμε το σώμα μας, αλλά την αμαρτία που έχει εδραιωθεί στην ψυχή μας και κάνει όργανό της το σώμα μας. Ο Χριστός δεν θέλει να απαρνηθούμε την αθώα ζωή που μας εχάρισε ο Θεός, αλλά την κακή ζωή που μας υπαγορεύει ο διάβολος. «Άπαρνησάσθω ἑαυτὸν», σημαίνει να διώξουμε από μέσα μας το κακό, να ξεριζώσουμε τους εγωισμούς, τις κακίες, τα μίση, τις εχθρότητες. «Άπαρνησάσθω ἑαυτὸν», σημαίνει να ελευθερωθούμε από τα ελεεινά και ολέθρια πάθη μας. Να απαλλαγούμε από το κακό παρελθόν μας. Να αποκοπούμε από το αμαρτωλό περιβάλλον μας, από πρόσωπα που μας παρασύρουν στο κακό και στην αμαρτία. Αυτή είναι η αυταπάρνηση που μας ζητάει ο Χριστός. Άλλωστε αυτή η αυταπάρνηση, είναι και η βασική αρχή της θρησκευτικότητός μας.

Αλλά είναι εύκολο πράγμα να απαρνηθούμε τον εαυτό μας; Όχι. Ομολογουμένως είναι πολύ δύσκολο πράγμα να απαρνηθούμε τον εαυτό μας. Είναι «σταυρός». Γι’ αυτό λέγει ο Κύριος «καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ». Είναι αγώνας μεγάλος και μάλιστα σκληρός, έντονος, επίμονος και αποφασιστικός. Είναι ολοκληρωτικός αγώνας. Είναι βία και πάλη μέσα μας. Η αυταπάρνηση είναι η μεγάλη θυσία που μας ζητεί ο Κύριος και για να πραγματοποιήσουμε τη θυσία αυτή, μας εμπνέει ο Σταυρός Του. Χωρίς αυτή τη θυσία είναι αδύνατο να λυτρωθεί από τον κακό εαυτό του, ο χριστιανός.

Η άρση του «σταυρού» μας αδελφοί, είναι ο αγώνας μας εναντίον της αμαρτίας. Και αυτόν τον αγώνα ο Κύριος τον χαριτώνει. Του δίνει το όνομα του αιωνίου, του ισχυροτέρου συμβόλου που είναι ο Σταυρός. Μας υπενθυμίζει πως ο Σταυρός είναι το σύμβολο του αγώνος, των βασάνων, των θλίψεων, του πόνου, του θανάτου. Είναι σαν να μας λέγει ο Χριστός· εγώ παιδιά μου εσήκωσα τον σταυρόν μου για χάρη σας και πέθανα πάνω σε αυτόν, για να σας απαλλάξω από την καταδίκη και την εξουσία της αμαρτίας. Εσείς τώρα για να απαλλαγείτε προσωπικά ο καθένας σας από τον τυραννικό ζυγό της αμαρτίας, πρέπει να σηκώσετε το «σταυρό» το δικό σας, να αγωνιστείτε, να εναντιωθείτε, να παλέψετε με τα πονηρά θελήματά σας. Εγώ μας λέγει ο Κύριος απαρνήθηκα τη ζωή μου για σας. Εσείς δεν θα απαρνηθείτε τον κακό εαυτό σας, για την λύτρωση της ψυχής σας;

Εδώ αγαπητοί γεννάται ένα ερώτημα: καλά όλα αυτά, να απαρνηθούμε τον κακό εαυτό μας. Μα έτσι όμως δεν θα μπει η ζωή μας σε περιορισμό; Διότι θα πρέπει να στερηθούμε κοσμικές απολαύσεις, διασκεδάσεις, να θυσιάσουμε πλούτη, μεγαλεία, φιλίες, αξιώματα και άλλα τερπνά. Να τα θυσιάσουμε. Και τι κέρδος θα έχουμε; Πρώτα - πρώτα πρέπει όλα αυτά να τα θυσιάσουμε διότι μας το ζητεί ο Κύριος και Θεός μας. Κατά δεύτερον το κέρδος που θα έχουμε, είναι μεγάλο και ανυπολογίστου αξίας. Το κέρδος μας θα είναι η σωτηρία της ψυχής μας. Έχει μεγάλη αξία η ψυχή μας αδελφοί. Τόση αξία δεν έχει ο κόσμος ολόκληρος. Το είπε ο Κύριος. Το ακούσαμε σήμερα στο ευαγγελικό ανάγνωσμα. «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» Τίποτα χριστιανοί μου δεν θα ωφεληθεί ο άνθρωπος ακόμη και όλο τον κόσμο να κερδίσει, να κερδίσει δόξα, πλούτη, μεγαλεία, απολαύσεις. Αν χάσει τη ψυχή του είναι εξ’ ολοκλήρου χαμένος. Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του μας είπε ο Κύριος, θα χάσει τη ζωή του, δηλαδή θα χάσει τις απολαύσεις του, θα χάσει την καλοπέρασή του. Εκείνος όμως που θα θυσιάσει τις απολαύσεις της ζωής του, για χάρη μου και για το κήρυγμα του Ευαγγελίου μου, είπε ο Κύριος, αυτός θα σώσει την ψυχή του. Επομένως αγαπητοί, καλούμαστε να θυσιάσουμε τα κατώτερα, τα πρόσκαιρα, τα φθαρτά, τα επίγεια, για να κερδίσουμε τα ανώτερα, τα αιώνια, τα άφθαρτα, τα επουράνια. Όλα τα του κόσμου ετούτου έρχονται και παρέρχονται. Όλα είναι παροδικά. Όλα είναι μάταια. Ενώ η ψυχή είναι το μοναδικό μόνιμο δώρο που μας χάρισε ο Θεός. Η ψυχή είναι η εικόνα του Θεού. Είναι προορισμένη να ζει «τήν αἰώνιον ζωήν». Είναι προορισμένη να απολαμβάνει τα αγαθά της επουρανίου Βασιλείας του Θεού.

Εάν λοιπόν προτιμήσουμε τα εγκόσμια κερδίζουμε την ματαιότητα και χάνουμε τη μακαρία αιωνιότητα. Θα χάσουμε την ψυχή μας για την οποία ο Χριστός σταυρώθηκε προκειμένου να την εξαγοράσει με το Πανάγιόν Του Αίμα. Θα χάσουμε την αιώνια ουράνια ζωή, για την οποία ο Θεός προόρισε την αθάνατη ψυχή μας.

Αδελφοί μου, όταν κοιτάζουμε το Θεάνθρωπο επάνω στο Σταυρό θα πρέπει και να ξέρουμε και να νοιώθουμε και να πιστεύουμε, ότι Αυτός απέθανε για μένα για σένα, για όλο τον κόσμο. Απέθανε επάνω στο Σταυρό, για να μην είμαι εγώ, εσύ, ο καθένας βυθισμένος μέσα στην αμαρτία. Αυτός απέθανε για να μπορώ εγώ και να μπορείς κι εσύ, κι ο κάθε ένας αμαρτωλός από μας, να πάμε τώρα να κοινωνήσουμε και να βάλουμε μέσα μας το τίμιο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Χριστού μας, που είναι η βάση της σωτηρίας μας και της λυτρώσεώς μας. Ας μην το ξεχνούμε αυτό.

Προσκυνώντας σήμερα τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να ενισχύει τον αγώνα μας έτσι ώστε να διέλθουμε όπως αρμόζει και το υπόλοιπον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Πάντοτε δε να μας ευλογεί για να μπορούμε πιστά να Τον ακολουθούμε σηκώνοντας με υπομονή και ελπίδα το σταυρό του χριστιανικού μας χρέους. Και κάθε φορά που θα αντικρίζουμε τον Τίμιο Σταυρό, ως ευχαριστία προς τον Εσταυρωμένο, να ψάλουμε: «Τόν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καί τήν ἁγίαν σου ἀνάστασιν δοξάζομεν».