ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ 

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς  Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Σήμερα στή μεγάλη καί λαμπρή γιορτή τῆς μεγάλης μας Μάνας τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία ἒγινε αἰτία τῆς χαρᾶς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί τῆς κτίσεως συμπάσης, μέσα ἀπό τόν Πανάγιον Τόκον Της, ἐπιθυμῶ νά πάρω, τόν πόθο τῆς καρδιᾶς σας καί τίς προσευχές καί τίς ἱκεσίες σας καί μαζί μέ τίς ταπεινές ἀρχιερατικές μου δεήσεις, νά τίς προσφέρωμε ὡς εὐγνωμοσύνη, παράκληση, ἱκεσία καί συγγνώμης ἐξαίτηση πρός τήν Θεοτόκον καί ἀειπάρθενον Μαρίαν.

Ἐλᾶτε παιδιά μου, γονατιστοί νά Τήν κοιτάξωμε στά πανάγια μάτια Της καί ἀσπαζόμενοι τά πανάχραντα χέρια Της νά Τῆς ποῦμε.

«Δέσποινά μας, Παναγία μας, Μάνα μας καί Παρηγοριά μας. Γονατιστοί Σοῦ προσφέρομε τόν ὓμνο καί Σέ μακαρίζομε, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Γιατί προσέφερες τό εἶναι Σου ὁλόκληρο καί ἒγινες τοῦ Θεοῦ τό Πανάγιον σκήνωμα καί κατοικητήριον. Γιατί ἐγαλούχησες τόν τοῦ παντός Ποιητήν  καί μαζί μέ τόν Πανάγιον Τόκο Σου, ἐλίκνισες καί λικνίζεις, ἀγκαλιάζεις καί στοργικά, ἀκατάπαυστα, γλυκοφιλεῖς ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος.       

            Εὐχαρίστως βοῶμεν σοι τό, Χαῖρε, διότι ἀπό τότε πού τό Ἒθνος μας ἐγνώρισε τόν Ὑιόν Σου καί Θεόν Σου καί διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἀκολούθησε τήν ὁδόν τῆς Ἀληθείας, ἢσουν πάντα ἡ μεγάλη μας Μάνα. Ποτέ δέν μᾶς ἐγκατέλειψες. Σέ χαρές καί σέ λύπες, σέ δυσκολίες καί σέ στεναγμούς. Φώτισες τήν δόξα τοῦ Ἒθνους μας χιλιετίες ὁλόκληρες καί κάλυψες πάντοτε μέ τό πανάγιο μαφόριό Σου τό γένος τῶν Ἑλλήνων.

            Στάθηκες στίς ἐπάλξεις καί ἀποσόβησες μυρίους κινδύνους μέ τήν θαυμαστή σου ἐνέργεια καί ἐπιστασία, ὦ Στρατηγέ Ὑπέρμαχε.

Ἒκλαψες μαζί μας σέ ὧρες μεγάλων πόνων, ὃταν στά πόδια σου καθημαγμένο κοιτόταν τό γένος μας μέσα στήν Μεγάλη Ἐκκλησιά.

            Ἀπό τότε, τετρακόσια χρόνια καί γιά ἂλλες περιοχές πεντακόσια, πορεύτηκες μαζί μέ τόν ταλαίπωρο, κρίμασιν οἷς εἶδεν ὁ Θεός, σκλάβο Λαό, ἀκούοντας τούς ἀλαλήτους στεναγμούς καί τά μύρια παρακάλια. Πλημμύρα τά δάκρυα καί τά αἳματα τῶν Πατριαρχῶν καί τῶν Ἀρχιερέων, τῶν Ἱερέων τῶν ἁπλῶν καί τῶν ταπεινῶν Μοναχῶν, πλήθους Ἑλλήνων, πονεμένων Ρωμηῶν πού ὓψωναν τά χέρια τους καί φώναζαν σέ Σένα, ὦ μάνα τῆς Ἑλλάδος γλυκυτάτη: «Δεῦρο Μῆτερ Χριστοῦ πρός ἡμᾶς, Σοῦ δεομένους συμπαθοῦς ἐπιγνώσεως καί σῶσον κεκαμωμένους τυραννικαῖς ἀπειλαῖς καί δεινῇ μανίᾳ τῶν Ἀγαρηνῶν…».

            Πέρασαν διακόσια χρόνια Παναγία μας, Μάνα μας, Παρηγορήτισσά μας, ἀπό τότε πού φώναζε μπροστά Σου, ὁ Γέρος τοῦ Μωρηᾶ: «Μή μᾶς ἀφήσῃς τώρα Παναγιά μου μόνους…» καί ἂλλη φορά «Ἒβαλα τήν Παναγιά μάρτυρα στήν Ἐπάνω Χρέπα, παιδιά μου, θά νικήσωμε…» Πέρασαν διακόσια χρόνια ἀπό τότε πού ἡ Ἑλλάδα γονατιστή μπροστά στοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ τό Λάβαρο καί τή σημαία, ὑποσχόταν ἐνώπιόν Σου, «Ἐλευθερία ἢ θάνατος».

            Χρυσό τό τάμα του ἂφησε ὁ Καραϊσκάκης στήν Ἃγια Χάρη Σου στόν Προυσό καί στό πανάγιο εἰκόνισμά Σου στήν Τῆνο, πού ἀπό κεῖ θαυμαστά εὐαγγελίστηκες ὃτι ὁ ἀγώνας θά δικαιωθῇ καί ἡ Ἑλλάδα θά λευτερωθῇ, ὃλη ἡ Πατρίδα κρεμάστηκε καί παραμένει σ’ αὐτό τό ἃγιο εἰκόνισμα ἀγγιστρωμένη γιά τῆς χάρης Σου τά ἂφραστα μεγαλεῖα.

Διακόσια χρόνια ἀπό τότε πού λευτερωθήκαμε καί γιορτάζουν τά Μοναστήρια Σου, οἱ Ἐκκλησίες Σου, λιτανεύονται τά  θαυματουργά εἰκονίσματά Σου. Σείεται τό Λάβαρο στήν Ἁγία Λαύρα, χαίρεται ἡ ἒκπαγλη μορφή Σου στό Μέγα Σπήλαιο, στό Γηροκομειό τῶν Πατρῶν, στόν Ὀμπλό καί στή Χρυσοποδαρίτισσα.

            Χίλιες καί μύριες καί ἀναρίθμητες φορές σ’ εὐχαριστοῦμε τοῦ κόσμου Σκέπη κραταιά καί Προστασία.

            Ὃμως, προσπίπτομε καί Σέ παρακαλοῦμε, κόρη Γοργοεπήκοε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἀθλίων δούλων Σου θεομακάριστε καί μή παρίδης ἱκεσίας, ἐλεεινῶς καί οἰκτρῶς δεομένων Σου.

            Διατήρησον ἡμᾶς ἀξίους τῆς ἐλευθερίας, τήν ὁποίαν Σύ διά πρεσβειῶν Σου θερμῶν, μᾶς ἐχάρισες. Τώρα πού ἡ Πατρίδα μας μυρίους κυκλόθεν ἐχθρούς ἀντιμετωπίζει, μή ἑάσῃς ἡμᾶς ὀρφανούς.

            Βοήθησέ μας ὃλους Κλῆρο καί Λαό, μικρούς καί μεγάλους νά κατανοήσωμε τήν μεγίστην ἀξία τοῦ μεγάλου δώρου τοῦ Υἱοῦ Σου, τῆς ἐλευθερίας δηλαδή καί ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ νά τήν διατηρήσωμε.

            Τούς Ἂρχοντας τῆς Πατρίδος μας ὁδήγησον πρεσβείαις καί λιταῖς Σου, νά κατανοοῦν καθ’ ἡμέραν ὃτι ἂρχουν Ὀρθοδόξου καί περιουσίου Λαοῦ καί ὃτι ὁ τόπος μας εἶναι ποτισμένος μέ αἳματα ἡρώων καί μαρτύρων γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα.

            Βοήθησέ τους νά κατανοήσουν ὃτι σεβόμενοι αὐτές τίς ἱερές δωρεές καί τόν Λαόν τους θά κάνουν εὐτυχισμένο καί τούς ἂλλους θά ἀγαποῦμε ὡς Θεοῦ πλάσματα, ἀλλά καί οἱ ἂλλοι θά μᾶς ὑπολογίζουν καί θά μᾶς σέβωνται.

Τόν φιλόχριστο Στρατό καί τά Σώματα Ἀσφαλείας περιτείχισον, ἐνδυνάμωσον καί ἀσφάλισον, τῇ ἀγάπῃ καί τῇ μεσιτεία Σου.

Ἳλεως γενοῦ ἡμῖν Δέσποινα καί διά τῶν ἠθῶν τήν ἒκλυσιν καί τόν πνευματικόν ὂλεθρον καί τήν τῶν ἀξιῶν κατάλυσιν καί τήν γενικωτέραν  ἀπανθρωπίαν ἡ ὁποία κατά ἓνα ἂκριτον μιμητισμόν τήν Πατρίδα μας ταλαιπωρεῖ καί τίς πνευματικές της ρίζες καταστρέφει. Στήριξε τούς ἀγωνιστάς πατεράδες καί τίς μανάδες, τούς ἐντίμους διδασκάλους, τούς ἣρωας κοινωνικούς ἐργάτας. Ὃλους ὃσοι μαρτυρικά δίδουν αἷμα καί πνεῦμα γιά νά σταθῇ στά πόδια του αὐτός ὁ τόπος.

            Βλέψον Ἀειμακάριστε, ἐπί τήν νεολαίαν Σου καί ἲδε εὐσπλάχνως τά χειμαζόμενα ἀπό τό ξεροβόρι τῆς σύγχρονης ἀπιστίας καί ἀποστασίας, ἀπό τά ἂθεα γράμματα, ἀπό τήν διάλυση τοῦ οἰκογενειακοῦ ἱστοῦ, νειᾶτα. Ἀγκάλιασε τά παιδιά μας. Μή παρακούσης ἡμῶν Δέσποινα. Ἆρον Σου τά ὂμματα Μαριάμ καί ἃπλωσε τά Ἃγια χέρια Σου καί τήν παναγία Σου σκέπην ἐπί τά τέκνα Σου, γιατί αὐτά εἶναι τό χρυσοῦν μέλλον τῆς πατρίδος μας καί τῆς κοινωνίας μας.

Αὐτόν τόν καιρό δεινῶς δοκιμάσθηκε ἡ Πατρίδα μας, Ἐλεοῦσα παναμώμητε,  ἀπό τήν λαίλαπα τῆς πυρᾶς, τήν ὁποία ἀπό τόπου εἰς τόπον, χέρια ἂνομα ἒθεσαν, καταστρέφοντας τήν κτίση, τό περιβάλλον πού μᾶς χάρισε ὁ Κύριος, ἀλλά καί περιουσίες ἀνθρώπων πού ἀγωνίστηκαν μιά ὁλόκληρη ζωή γιά νά τίς ἀποκτήσουν. Προστάτευσέ μας ἀπό τήν δεινή τοῦ πυρός ἀπειλή καί ἀπάλυνε τίς πληγές τῶν πονεμένων πυροπλήκτων ἀδελφῶν μας. Στήν μάχη γιά νά νικηθῇ ὁ κίνδυνος ἀπό τίς πυρκαϊές, μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους, ρίχτηκαν άδελφοί μας Πυροσβέστες, Ἀνώτεροι Ἀξιωματικοί καί οἱ ἄλλοι ἄνδρες καί γυναῖκες τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος καί οἱ Ἐθελοντές. Ὅλους προστάτευσέ τους, σκέπασέ τους, φύλαξε τήν ζωή τους ἀλώβητη καί χάρισέ τους δύναμη καί ὑγιεία. Πρέσβευε γιά τήν ἀνάπαυση ἐκείνων πού ἔχασαν τήν ζωή τους καί γιά τήν θεραπεία ὅσων νοσηλεύονται στά Νοσοκομεῖα.

            Ἀλλά ἰδού Δέσποινά μας, ἡ Πατρίδα μας καί ὁ κόσμος, ὁλόκληρος, διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, ταλαιπωρούμεθα ἀπό τήν φοβερά πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Βάσανος εἰς βάσανον προστίθεται. Ἂνθρωποι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου μετέστησαν, ἑκατοντάδες καί  χιλιάδες ἀγωνίζονται διά τήν ζωή τους στά Νοσηλευτικά Ἱδρύματα καί ἂλλοι στό σπίτι ταλαιπωροῦνται τήν δυσκολία νά ξεπεράσουν. Ἐπίσκεψαι καί ἲασαι πανάχραντε Δέσποινα τούς ἀσθενούντας δούλους Σου. Δεήθητι τοῦ Παναγίου τόκου Σου, ἳνα ἀπαλλάξῃ τήν πόλιν, τήν Πατρίδα μας καί τόν κόσμον ἐκ τῆς φοβερᾶς λοιμικῆς νόσου, ἡ ὁποία ὃλους δεινῶς μᾶς ταλανίζει.

Τούς Ἰατρούς καί Νοσηλευτάς, ὃλο τό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων, τούς ἣρωας αὐτούς πού κάνουν κατάθεση ψυχῆς, νά τούς σκεπάζῃς καί νά τούς ἐνισχύῃς, νά τούς προστατεύῃς καί νά τούς εὐλογῇς.

            Καί νῦν Δέσποινα δέξαι ἀπό τά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μας, τήν μεγάλη «συγγνώμη μας» δι’ ὃλα ὃσα ἐπράξαμεν, οἱ μιαροί, οἱ ἂθλιοι καί ἀνάξιοι καί διά τῶν ὁποίων ἁμαρτωλῶν πράξεών μας καί Ἐσέ ἐλυπήσαμε καί τόν Πανάγιον Κύριόν μας ἐπληγώσαμε. Γνωρίζομεν ὃτι ἐφθάσαμε εἰς τό βάθος τοῦ πυθμένος τῆς ἁμαρτίας καί τό ὓδωρ τῆς ὀδύνης, τό πικρόν, κατεπίομεν. Μή γένοιτο Δέσποινα καί καταστραφῶμεν διά τήν ἐλεεινότητα καί ἀποσταστίαν ἡμῶν. Ὑπάρχουν ἀνάμεσά μας εὐσεβεῖς καί ἃγιοι. Αὐτῶν τίς προσευχές μαζί μέ τίς δικές Σου πρεσβεῖες προσκόμισέ τες στό Θρόνο τοῦ Κυρίου, ὣστε νά γίνῃ ἳλεως πᾶσιν ἡμῖν.

            Ἀλλά δές Παναγία μας, Μάνα μας, Παρηγοριά μας καί οἱ ἁμαρτωλοί κλαῖνε, βοήθεια ζητᾶνε καί λένε, « σῶσον μας».

            Μή παρίδῃς, λοιπόν, ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς. Τάχυνον εἰς πρεσβείαν καί σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί Θεοτόκε τῶν τιμώντων Σε.

            Ἆρόν Σου τὰ ὄμματα Μαριάμ, καὶ ἴδε εὐσπλάγχνως, τοὺς εἰκόνι Σου τῇ σεπτῇ, παρεστώτας Κόρη, καὶ Σὲ παρακαλούντας, καὶ πλήρωσον αἰτήσεις τούτων πανύμνητε».

• Καί τώρα παιδιά μου εὐλογημένα, γυρίζω καί πάλι τά μάτια καί τόν λόγο μου , μέ πατρική ἀγάπη, σέ σᾶς. Μετά ἀπό αὐτή τήν θερμή ἱκεσία πρός τήν Παναγία μας πού κάναμε συντετριμμένῃ καρδίᾳ, ὃλοι μαζί, ἂς ὑψώσωμε τά μάτια μας πρός Αὐτή, πού μέ ἀγάπη καί στοργή μᾶς ἀτενίζει καί ἂς τῆς ὑποσχεθοῦμε, ὃτι τήν πίστη στόν Υἱό καί Θεό Της ὀρθόδοξο καί ἀκέραιη θά διατηρήσωμε καί διά τάς ἁμαρτίας μας θά κλαύσωμε καί πικρῶς θά μετανοήσωμε καί θά μετανοοῦμε καί θά προσπαθήσωμε στά ἁμαρτωλά κακοτόπια νά μή βαδίζωμε.

Στίς ἀρετές ἂς Τήν μιμηθοῦμε παιδιά μου εὐλογημένα, ὃπως ἒπραξαν ἀνά τούς αἰῶνας ὃσοι ἀπό καρδίας Τήν ἀγάπησαν καί ὡς ὁ θεηγόρος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, σήμερα στή γιορτή Της, τούς πάντας θά προέτρεπε.

Κατ’ ἒτος στήν ἑορτή τῆς Παναγίας Κοιμήσεώς Της, στήν ἐλεημοσύνη Τήν μιμούμεθα. Ἐφέτος θά παρακαλέσω τήν ἀγάπη σας νά βοηθήσωμε ὃλοι μας, ὃπως ὁ καθένας ἒχει την δύναμη, ὣστε νά ἀνακουφίσωμε μέσα ἀπό τόν δίσκο τῆς ἀγάπης πού θά περιαχθῇ, τούς πυροπλήκτους ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι εἶδαν τίς περιουσίες τους νά καταστρέφωνται καί τούς κόπους τους, ἀπό τήν φοβερά πυρά, νά ἐξαφανίζωνται.

Ὃλοι μαζί μποροῦμε τίς καρδιές μας νά ἑνώσωμε καί μέ τήν δύναμη τῆς ἀγάπης μας θαυμάσια πράγματα νά ἐπιτύχωμε.

Παιδιά μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, σᾶς ἀσπάζομαι πατρικά καί εὒχομαι ἡ Παναγία μας, νά εἶναι κοντά σας, στήν καρδιά σας, στά σπίτια σας, στήν οἰκογένειά σας. Νά εὐλογῇ ὃλους σας καί νά ἐκπληρώνῃ διά πρεσβειῶν Της κάθε ὡραῖο πόθο τῆς καρδιᾶς σας καί κάθε εὐλογημένη ἐπιθυμία Σας.

Τά ἒτη Σας πολλά καί εὐλογημένα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ