Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Απολογία μιας κατηγορουμένης

της Γεωργίας Μπακάλη

«Δικαιοσύνη». Μια έννοια, αξία ή ιδανικό για κάποιους, η οποία, δυστυχώς, στις μέρες που ζούμε έχει ταυτιστεί με τον όρο «συμφέρον». Έτσι, γίναμε όλοι «Δικαστές», άξιοι να κρίνουμε τι είναι «δίκαιο» και τι «άδικο», βασιζόμενοι πάντα στο τι θα βόλευε εμάς. Και όταν λέω «εμάς», δεν αναφέρομαι εις το «εμείς», αλλά εις το «εγώ».

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η διεξαγωγή ενός συμπεράσματος: «Τελικά η ζωή είναι άδικη».

Ε όχι! Συγχωρήστε με κύριοι «Δικαστές», αλλά η ζωή δεν είναι άδικη. Η ζωή, όπως την φαντάστηκε ο Δημιουργός της και όπως υπάρχει στη Φύση, είναι απόλυτα ισορροπημένη. Διαθέτει αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν «Παν Μέτρον Άριστον». Όλα όσα γίνονται με φυσικό τρόπο τριγύρω, συμβαίνουν προκειμένου να επέρχεται η Ισορροπία. Είναι ίσως αυτό που ο Κάρολος Δαρβίνος αποκάλεσε «Φυσική Επιλογή». Στοιχεία, όπως το νερό και η φωτιά, είναι ακίνδυνα αν τηρείται το Μέτρο. Η φωτιά μπορεί να προσφέρει τη ζέστη της και τότε είναι ευπρόσδεκτη σε κάθε εστία. Ταυτόχρονα όμως, με την ακατάσχετη προσφορά οξυγόνου, μπορεί η άλλοτε καλοδεχούμενη φωτιά να θεριέψει και να κατακάψει εκτάσεις ολόκληρες.

Τι θέση παίρνουν τότε οι «Δικαστές»; Αυτοί που έχασαν αυτά που νόμιζαν πως τους άνηκαν; Κι από την άλλη το νερό. Αυτό το αγαθό που είναι απαραίτητο σε κάθε τι ζωντανό. Με μία έλλειψή του η ζωή θα χαθεί. Το ίδιο νερό που αυτή τη στιγμή σπαταλιέται άσκοπα, διότι ίσως θεωρείται δεδομένο, αυτό το νερό αν λείψει θα «μετουσιωθεί» σε ένα από τα πιο πολύτιμα και «ακριβά» αγαθά.

Είναι, λοιπόν, οφθαλμοφανές πως ούτε το Λίγο ούτε το Πολύ είναι φιλοξενούμενα για την Ισορροπία. Θα ακουστούν φωνές να λένε: «Αφού δεν είναι λίγο θα είναι πολύ κι αν δεν είναι πολύ θα είναι λίγο». Γι' αυτές τις φωνές έχω να πω πως «ένας μη αρνητικός αριθμός δεν είναι πάντοτε θετικός». Για κάθε τι πάνω σε αυτόν τον Πλανήτη υπάρχει κάποιο μέγεθος που φέρει την απόλυτη Συμμετρία. Εκεί όλα ισορροπούν.

Ο λόγος που αναφέρομαι σε όλα αυτά είναι γιατί πασχίζω να ζήσω σε μία Δίκαιη κοινωνία. Όχι πως είμαι άξια να το κρίνω. Όμως ίσως σαν μια μικρή «Δικαστίνα» κι εγώ, παρατηρώ, όσο πιο αντικειμενικά και αμερόληπτα μπορώ και συμπεραίνω πως δεν είναι όμορφο αυτό που βιώνω. Ωστόσο δεν παραμένω αδρανής. Πολεμάω καθημερινά για τα «πιστεύω» μου. Για κάθε ιδεολογία μου. Και το ίδιο καλώ να κάνετε κι εσείς. Γιατί να υπάρχει ο Φθόνος και ο Εγωισμός; Γιατί το Συμφέρον και η Αλαζονεία; Αν υπήρχε λίγη δόση Ανιδιοτέλειας σε καθέναν από εμάς, θα ήταν όλα διαφορετικά. Και λέω λίγη. Ούτε κανονική, ούτε πολλή. Ανιδιοτέλεια και Σεβασμός σε ό,τι μας προσφέρθηκε. Και από αυτά που μας προσφέρουν να μην κρατάμε το όλο. Το όλο πάντα είναι πολύ. Να κρατάμε ένα μέρος και το υπόλοιπο να το προσφέρουμε. Έτσι θα μάθουμε να εκτιμούμε, να μην υποτιμούμε ή υπερεκτιμούμε και να συμβιώνουμε. Τίποτα από όσα έχουμε δεν μας ανήκει. Όλα είναι δανεικά. Ακόμα και η ίδια η Ζωή. Κάποτε όλα θα χαθούν. Όλα εκτός από τις ψυχές μας. Γι' αυτό ας κάνουμε κάτι γι' αυτές. Ας τις προστατεύσουμε από κάθε τι που θα τις βασανίσει.

Μπακάλη Γεωργία

Πάτρα, 3/9/2014